Πέμπτη 30 Ιουνίου 2011

Είστε, τελικά, λίγοι! Πολύ λίγοι... Ο λαός το έχει αντιληφθεί ήδη. Και εσείς θα το καταλάβετε στις εκλογές!




Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Στις κρίσιμες στιγμές που περνάει η χώρα, μερικά πράγματα πρέπει να τα πούμε με το όνομά τους.
Πρώτα-πρώτα, κάποιες απαντήσεις προς την ίδια την κυβέρνηση:
* Επαναλαμβάνετε μονότονα ότι η «μόνη λύση είναι το Μεσοπρόθεσμο», μια που, όπως λέτε, και η Τρόικα και το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα δεν δέχονται τις απόψεις μας...
Οι υπεύθυνοι του ΕΛΚ, επόμενο είναι, την άποψη της Τρόϊκας να τη λαμβάνουν σοβαρά υπόψη. Όμως, τους έχει ήδη εμπεδωθεί η αίσθηση, ότι στην υλοποίηση του Μνημονίου υπάρχουν τεράστιες αποκλίσεις μεταξύ στόχων και πραγματικότητας.
Βέβαια περιμένουν. Ελπίζουν η «συνταγή» τελικά να φέρει αποτελέσματα. Εγώ τους είπα - με στοιχεία αδιάσειστα, που πολλές φορές τα έχω πει απ’ αυτό το βήμα: Με αυτή τη θεραπεία «γιατρειά» δεν υπάρχει!
Και λυπάμαι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, γιατί σε λίγους πάλι μήνες, και εκείνοι και η Τρόικα και εσείς, θα διαπιστώσετε ότι πράγματι, το «φάρμακο» της συνταγής αυτής χειροτέρεψε την κατάσταση του «ασθενή».
Παρ’ όλα αυτά, η Τρόικα - σας το ξαναείπα - στην τελευταία Έκθεσή της, ήδη αποδέχεται μια σειρά από προτάσεις μας. Όχι, ασφαλώς, τα πάντα. Ούτε και το πιο σημαντικό, τη μείωση των φόρων. Πάντως, όμως, θεωρεί θετική την άποψη της Νέας Δημοκρατίας για τις διαρθρωτικές αλλαγές, τις αποκρατικοποιήσεις, υιοθετεί προτάσεις μας όπως η εργασιακή εφεδρεία, ο μηχανισμός τεκμαρτής φορολόγησης για τους αυτοαπασχολούμενους και συμφωνεί με τη Νέα Δημοκρατία για την ανάγκη συμψηφισμού και εξάλειψης των οφειλών του Δημοσίου.

Τώρα, για θυμηθείτε: Πριν 18 μήνες σας λέγαμε για εμπροσθοβαρή εκτέλεση του ΕΣΠΑ: Δηλαδή, να εκταμιεύετε κονδύλια τώρα και να μεταθέσετε την εθνική συμμετοχή μετά από δύο-τρία χρόνια. Δεν το κάνατε. Και τώρα που το κατάλαβε η Ευρώπη, το υιοθετείτε κι εσείς! Αλλά σε πολύ δυσμενέστερες συνθήκες πλέον...
Πριν 12 μήνες, σας είπαμε για τα 50 δισεκατομμύρια που μπορούν να βρεθούν από την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας. Το υιοθέτησε τελικά η Τρόικα. Και τότε το υιοθετήσατε κι εσείς...
Και στα φορολογικά, μη προτρέχετε, πάλι θα δικαιωθούμε: Απόδειξη;
Να τι λέει μια άλλη έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου: «Ότι σε χώρα που βρίσκεται σε βαθιά και παρατεταμένη ύφεση και υψηλή ανεργία επιβάλλεται μείωση φορολογικών συντελεστών»!
Πάρτε την, να την έχετε...
Επομένως, οι ισχυρισμοί ότι κάθε άποψή μας απορρίπτεται από τους ξένους, είναι ευσεβείς πόθοι του κ. Παπανδρέου.
Κι είναι δυσάρεστο, κ. Παπανδρέου, να γίνεστε «βασιλικότερος του Βασιλέως». Κι είναι απογοητευτικό να ταυτίζεστε απόλυτα με ό,τι προτείνουν οι ξένοι και η Τρόϊκα. Να τα δέχεστε χωρίς αντίσταση. Χωρίς ίχνος διάθεσης για διαπραγμάτευση. Και μετά να επιτίθεστε σε μένα επειδή προσπαθώ, με κάθε τρόπο, να περισώσω ό,τι μπορώ από μια Οικονομία που διαλύεται, από μια κοινωνία που απελπίζεται, κι από ένα λαό, που το μόνο που το έμεινε να διεκδικεί, είναι η Αξιοπρέπειά του.

Εμείς πάντως, κάναμε ολοκληρωμένες προτάσεις. Στην Τρόικα! Γιατί η κυβέρνηση δεν διαπραγματεύεται, απλά αποδέχεται.
Συμπέρασμα: Εμείς στην ουσία διαπραγματευόμαστε με την Τρόικα, για λογαριασμό της Ελλάδας, ένα διαφορετικό δρόμο διεξόδου από την κρίση.
Η κυβέρνηση δεν υπάρχει πουθενά σε όλο αυτό το σκηνικό...
Αλήθεια, η κυβέρνησή σας τι κάνει;
Όταν η Τρόικά συμφωνεί με τις απόψεις μας, τις υιοθετείτε και μας ζητάτε να τις... στηρίξουμε!
Όταν η Τρόικα διαφωνεί, ο κ. Παπανδρέου ... πανηγυρίζει γιατί «απορρίπτουν τις προτάσεις μας οι ξένοι»!
Όπως στο τελευταίο σημείο για τη μείωση των φορολογικών συντελεστών:
Μας είπε η Τρόικα – και επαναλαμβάνει η κυβέρνηση – ότι αν μειωθούν οι φορολογικοί συντελεστές, θα αυξηθεί το έλλειμμα:
Ακούστε: το αντίθετο συνέβη και αυξήθηκε το έλλειμμα! Όχι «θα» συμβεί. Ήδη συνέβη: Αυξήσατε τους φόρους και μειώθηκαν τα φορολογικά έσοδα! Με αποτέλεσμα να αυξηθεί το έλλειμμα...
Δεν το λέμε εμείς, αποδείχθηκε ήδη: Η αύξηση των φόρων ήταν λάθος.
Δεν λέμε, λοιπόν, τίποτε περίεργο: Απλώς, διορθώστε το λάθος!
Αυτό λέμε. Κι αυτό θα εξακολουθήσουμε να λέμε.
Μέχρι να το καταλάβουν. Και μέχρι να τους πείσουμε.
Ποιοι να το καταλάβουν; Ποιους να πείσουμε. Μα την Τρόϊκα φυσικά...
Γιατί η κυβέρνησή σας δεν έχει δική της γνώμη. Ό,τι πεί η Τρόϊκα!
Εμείς θέλουμε αυτό να αλλάξει.
Για να δυναμώσει η διαπραγματευτική θέση της χώρας:
Γι’ αυτό ρωτάμε την κυβέρνηση συνεχώς: Αφήστε προς στιγμήν τι λέει η Τρόικα. Εσείς τι λέτε; Η δική σας θέση ποια είναι;
Έχετε τόσο χαμηλό βαθμό αντίστασης που δεν πείθετε κανένα, ούτε καν για εκείνα που θα μπορούσε, ίσως, να πειστεί...
Μη μας λέτε την άποψη της Τρόϊκας. Αυτή την ξέρουμε. Τη δική σας να μας πείτε. Έχετε;
Μη εμφανίζεστε ως «επιτήδειοι ουδέτεροι» ή ως «τρίτοι», «αμέτοχοι παρατηρητές». Εδώ μιλάμε για το πώς θα αποφύγουμε την χρεοκοπία της χώρας μας.

* Είπαν μετά κάποιοι, ότι ευτυχώς που η κυβερνητική πλειοψηφία του ΠΑΣΟΚ στη Βουλή παίρνει την ευθύνη για να περάσει το Μεσοπρόθεσμο! Το οποίο εμείς οι υπόλοιποι, το καταψηφίζουμε μεν, αλλά κατά βάθος, ευχόμαστε - δήθεν - να ...περάσει και δήθεν λυτρωθήκαμε που πέρασε. Δηλαδή… υπολογίσαμε και η χώρα να μην πτωχεύσει και τη φθορά να την πάρει ακέραια το ΠΑΣΟΚ.
Αυτά καταλαβαίνετε, κύριοι του ΠΑΣΟΚ, γιατί μόνον εσείς σκέφτεστε έτσι.
Εμείς δεχθήκαμε να κάνουμε μέχρι και Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας, παρά το γεγονός ότι βρισκόμαστε μπροστά στις δημοσκοπήσεις. Εσείς το αρνηθήκατε στο τέλος.
Γιατί το αρνηθήκατε; Γιατί δεν αντέχετε να μοιραστείτε τις ευθύνες διακυβέρνησης, έστω και σε κρίσιμες ώρες. Δηλαδή, κάνατε πίσω για καθαρά μικροκομματικό όφελος. Αλλά και για έναν ακόμα λόγο: Γιατί δεν αντέχετε να διαπραγματευθείτε το Μνημόνιο. Κι αυτό φάνηκε τις μέρες αυτές.
Όταν λέμε εμείς «επαναδιαπραγμάτευση», εννοούμε να περάσουν εκείνα που μπορούν να προκαλέσουν Επανεκκίνηση της Οικονομίας για να βγει η Ελλάδα από την κρίση, για να αποφύγουμε τη χρεοκοπία.
Όταν λέτε εσείς «επαναδιαπραγμάτευση», εννοείτε να πάρουμε τα ελάχιστα εκείνα που μας δίνουν οι ξένοι, όταν διαπιστώνουν πως έκαναν λάθος.
Δεν εννοούμε, λοιπόν, τα ίδια πράγματα. Γι’ αυτό και δυσκολευόμαστε να συνεννοηθούμε...
Σας το είπα και χθες: Θεωρούμε ότι το Μεσοπρόθεσμο είναι ένα βήμα ακόμα στο λάθος δρόμο. Ένα βήμα που μας φέρνει πιο κοντά στη χρεοκοπία.
Εμείς θα κληθούμε να διαχειριστούμε τα αδιέξοδά σας!
Σε τι θα ’πρεπε εμείς να χαιρόμαστε που πέρασε το μεσοπρόθεσμο Που μας βάζετε πιο βαθιά σε αδιέξοδο;
Ρωτήστε τους εαυτούς σας: Πιστεύετε σοβαρά ό,τι το Μεσοπρόθεσμο θα μας βγάλει από το πρόβλημα που δεν μας έβγαλε το Μνημόνιο; Το πιστεύετε;
Εδώ δικοί σας βουλευτές, απ’ αυτούς που ψήφισαν ΝΑΙ χθες, το είπαν καθαρά ότι δεν βγαίνει! Όχι ένας και δύο. Οι μισοί και πάνω...
Μην ασχολείστε, λοιπόν, αν «λυτρωθήκαμε» εμείς. Ρωτήστε τους δικούς σας. Εκείνοι ευχαριστήθηκαν που πέρασε; Το πιστεύουν αυτό;
Μα, αν δεν το πιστεύουν, όπως δημόσια πλέον λένε, πώς να το ευχαριστηθούν;
Κι αν δεν το ευχαριστήθηκαν εκείνοι που το ψήφισαν, γιατί να χαρούμε εμείς, που ήμασταν εξ αρχής αντίθετοι και το καταψηφίσαμε;

Επομένως, να ξέρετε: ότι εγώ και μόνος «και μετά πολλών» και χωρίς εσάς και μαζί σας, θα εξακολουθώ να δίνω τη μάχη για να αλλάξει η λάθος πολιτική.
Και να αρνούμαι πεισματικά τη διαιώνιση ενός λάθους.
Γιατί όταν συνεχίζεται κάτι αποδεδειγμένα εσφαλμένο, δεν μένει ίδια η κατάσταση. Χειροτερεύει!
Κι όσο αργούμε να διορθώσουμε το λάθος, τόσο δυσκολότερα μπορεί να διορθωθεί. Κι όσα περισσότερα λάθη προσθέτουμε, τόσο πιο δύσκολα να επανέλθουμε στο σωστό δρόμο αργότερα.
Αυτός είναι ο λόγος της διαφωνίας μας. Λόγος ουσίας.
Κι αυτά τα επιχειρήματα ακούγονται πλέον στην Ευρώπη. Όλο και περισσότερο, απ’ όλο και περισσότερους. Ακούγονται και εισακούγονται...

Τρίτον, ακούμε τώρα να μας... «απειλείτε», ότι θα φέρετε τη νέα δανειακή Σύμβαση, το λεγόμενο Μνημόνιο-ΙΙ, με 180 ψήφους. Μάλιστα υπουργός της Κυβέρνησής σας είπε ότι η ψήφιση με 180 δεν απαιτείται από το Σύνταγμα, αλλά θα το κάνετε για να πιέσετε την Αντιπολίτευση. Δηλαδή για να την εκβιάσετε…
Μην κουράζεστε. Σας το λέμε ξεκάθαρα και σας το λέμε από τώρα, για να κάνετε τους λογαριασμούς σας. Εμείς, αν δεν έχει αλλάξει ουσιαστικά η κατεύθυνση της Πολιτικής, θα το καταψηφίσουμε και τότε.
Και με 180 και με 250 και με... 300 να το φέρετε!
Το καταλάβατε;
Αν έχουν γίνει αλλαγές, αν έχει επιτραπεί στην Ελλάδα να αναπνεύσει και στην Οικονομία να ανακάμψει, θα το ψηφίσουμε ακόμα και ως απλό νόμο να το φέρετε. Τόσο απλό.
Βέβαια εγώ βγάζω ένα συμπέρασμα ακούγοντας για 180: Ότι ετοιμάζεστε να αποδράσετε μέσα από πρόωρες εκλογές! Γιατί γνωρίζετε άριστα τη θέση μας από ανύποπτο χρόνο: εκβιασμούς δεν δεχόμαστε.
Εκτός αν εκείνο που δεν σας άφησαν οι δικοί σας να κάνετε, δηλαδή να παραιτηθείτε πριν λίγες μέρες, τώρα θέλετε να το κάνετε, ζητώντας 180.
Μα καλά, τέτοια μανία παραίτησής έχετε;
Για να σοβαρευτούμε: Με βάση το Σύνταγμα, 180 ψήφοι απαιτούνται μόνο στην περίπτωση εκχώρησης εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Έχετε συνομολογήσει τέτοιο πράγμα;
Αν τώρα μας λέτε «ξεχάστε το Σύνταγμα, το κάνουμε με πολιτικά κριτήρια», αυτό δεν αναιρεί τον αντισυνταγματικό χαρακτήρα μιας τέτοιας απόφασης. Γιατί το πόσες ψήφοι χρειάζονται για να περάσει ένας Νόμος, το καθορίζει το Σύνταγμα κι όχι η εκάστοτε κυβερνητική πλειοψηφία στη Βουλή.
Επί πλέον, εισάγετε ξαφνικά τον εκβιασμό, ως έννοια θεμιτή στο Εθνικό μας Δίκαιο. Γιατί, αλίμονο αν δεχθεί το Κοινοβούλιο ότι η πλειοψηφία μπορεί να καθορίζει κάθε φορά, σύμφωνα με τις σκοπιμότητες και τους εκβιασμούς της, τον απαιτούμενο αριθμό ψήφων για την υπερψήφιση των νόμων.
Κάτι τέτοιο θα σήμαινε ότι εισάγετε στην πραγματικότητα ένα νέο εθιμικό και απολύτως αντισυνταγματικό επί πλέον λόγο πρόωρης διάλυσης της Βουλής. Αντιλαμβάνεστε που μπορεί να οδηγήσει αυτό; Σε μόνιμη πολιτική αστάθεια και εκτροπή.
Στις δημοκρατίες, τέτοιοι εκβιασμοί σε βάρος του Κοινοβουλίου και του λαού, αποτελούν αποκρουστικές συμπεριφορές.
Και τέτοιους εκβιασμούς, η Νέα Δημοκρατία δεν δέχεται...

Ακούμε, μάλιστα, χθες και σήμερα, ότι ο Πρωθυπουργός είχε συνεργασίες για να προετοιμάσει το δημοψήφισμα. Τις απόψεις μας, σας τις είπαμε προχθές από αυτό το βήμα. Εδώ η κοινωνία βράζει και σεις διαβουλεύεστε για το πώς θα διοργανώσετε περαιτέρω διαβουλεύσεις; Το «σύνδρομο της Αντουανέτας», το έχετε ακούσει; Ο κόσμος φωνάζει για ψωμί κι εσείς διαβουλεύεστε για το παντεσπάνι…

Τέταρτον, συνεπείς με αυτά που λέμε, εμείς θα ψηφίσουμε ορισμένα κρίσιμα άρθρα του Εφαρμοστικού Νόμου. Γιατί είναι πράγματα που εμείς προτείναμε. Και γιατί μας ενδιαφέρει – το καταλαβαίνει ο καθένας γιατί μας ενδιαφέρει -να προχωρήσουν.
Ξέρετε, ήδη, ποια ψηφίζουμε:
Το κεφάλαιο για την περιστολή της σπατάλης. Που συμπίπτει σε πολλά με τη δική μας πρόταση. Αυτό έπρεπε να είχε γίνει από πέρσι: Το χτύπημα της σπατάλης!
Όχι να επιβάλετε τις θυσίες μόνο στους πιο αδύναμους, με οριζόντιες περικοπές...
Επίσης στις αποκρατικοποιήσεις. Στις οποίες θα είμαστε ιδιαίτερα υποστηρικτικοί, αν οι τελικές αποφάσεις ληφθούν με διαφάνεια και με σεβασμό στην επενδυτική διάσταση. Όχι με μόνο κίνητρο τον εισπρακτικό πανικό. Και σε καμιά περίπτωση, βέβαια, το ξεπούλημα.
Την αξιοποίηση της περιουσίας, που υπήρξε δική μας πρόταση, την ψηφίζουμε έτσι κι αλλιώς.
Δηλαδή, ψηφίζουμε στα βασικά και στα κρίσιμα.
Ασφαλώς δεν θα στηρίξουμε τη νέα φορο-επιδρομή! Εμείς, όπως γνωρίζετε, πιστεύουμε ότι από την πλευρά των εσόδων χρειάζεται διεύρυνση της φορολογικής βάσης. Όχι περαιτέρω «ξεζούμισμα» όσων ήδη πληρώνουν. Μόνο που διεύρυνση της βάσης δεν θα γίνει, και η φοροδιαφυγή δεν θα αντιμετωπιστεί, αν δεν μειωθούν οι φορολογικοί συντελεστές. Κι εκεί, όπως ξέρετε, βρίσκεται η μεγάλη διαφωνία μας.

Πέμπτον, και μια που μίλησα για συναίνεση, να σας πώς κι αυτό: Αν σας ενδιαφέρει ειλικρινά και δεν το λέτε για να κοροϊδεύετε, μια συμβουλή: Σταματήστε το παραμύθι ότι φταίει η προηγούμενη διακυβέρνηση για όσα πληρώνει σήμερα ο τόπος. Εμείς σε τέτοιες στιγμές αποφεύγουμε να σας θυμίζουμε ότι εσείς είστε οι αρχιτέκτονες και οι κατασκευαστές του τεράστιου χρέους. Εσείς το φτιάξατε τη δεκαετία του 80. Εσείς εμποδίζατε κάθε προσπάθεια για συμμάζεμα όταν ήσασταν στην Αντιπολίτευση. Εσείς μιλάγατε συνεχώς για «αναδιανομή»... δανεικών - ποτέ για παραγωγή και ανταγωνιστικότητα.
Και τώρα έχετε φτάσει να αναδιανέμετε, φόρους, αδικίες, θυσίες και οδύνες.
Εσείς προστατεύατε κάποιες θρασύτατες συντεχνίες. Που σήμερα μπλοκάρουν τα πάντα...
Σταματήστε, λοιπόν, το παραμύθι ότι η Νέα Δημοκρατία αύξησε το χρέος στην τελευταία διακυβέρνησή της κατά 125 δισεκατομμύρια μέσα σε 5 χρόνια! Γιατί θα σας επαναλαμβάνω συνεχώς, μέχρι να το εμπεδώσετε, ότι απ’ αυτά τα 125 δισεκατομμύρια που της χρεώνετε, τα περισσότερα αφορούν αναχρηματοδότηση χρέους που βρήκε - χρέους δικού σας - τόκους από χρέος που βρήκε, που εσείς της αφήσατε, υποχρεώσεις που εσείς είχατε αναλάβει για πληρωμές εξοπλιστικών, Ασφαλιστικών Ταμείων και υγείας, και που οι κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας τελικά πλήρωσαν.
Μόνο 7 από τα 125 δισεκατομμύρια, σε πέντε χρόνια, αφορούν την καθαρή προσθήκη χρέους από τη διακυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Και μεσολάβησε και μια παγκόσμια κρίση...
Αν θέλετε, λοιπόν, κλίμα συναίνεσης ή έστω εθνικής συνεννόησης, σταματήστε αυτό το παραμύθι. Πώς θα σας φαινόταν αν σας έλεγα εγώ, με την ίδια ακριβώς λογική - μη τη δική σας μικροκομματική λογική - ότι στους 20 μήνες που κυβερνάτε, δανειστήκατε πάνω από 100 δισεκατομμύρια;
Γιατί τόσα δανειστήκατε μαζί με την αναχρηματοδότηση χρέους.
Θα ήταν δίκαιο αυτό;
Και μη με αναγκάζετε, κάθε τόσο, να σας θυμίζω ότι εσείς ήσασταν που μετατρέψατε ένα πρόβλημα χρέους σε κρίση δανεισμού. Ότι επί των ημερών σας και εξ αιτίας της πολιτικής σας ανέβηκαν τα spreads και μας πέταξαν από τις αγορές...

Και κάτι τελευταίο, αλλά πολύ σημαντικό: Αυτές τις μέρες υπήρχε κόσμος – εκατοντάδες χιλιάδες λαού - στις πλατείες, με πρόθεση να διαμαρτυρηθεί ειρηνικά. Κρατώντας ελληνικές σημαίες και βγάζοντας την ψυχή του και τις αγωνίες του, όχι τα κομματικά πάθη του.
Αυτές τις ειρηνικές διαμαρτυρίες τις αμαύρωσαν ελάχιστοι, μερικές δεκάδες «γνωστοί-άγνωστοι» κουκουλοφόροι.
Και η Κυβέρνηση δεν μπόρεσε να προστατέψει το δικαίωμα των εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών, από τις ασχήμιες μιας χούφτας ατόμων, που δεν τολμούν να δείξουν το πρόσωπό τους. Ίσως γιατί δεν έχουν πρόσωπο.
Δεν θα τους χαρακτηρίσω. Αλλά εσείς κι εδώ αποτύχατε!
Γιατί είναι δική σας ευθύνη η εξασφάλιση της δημόσιας τάξης και η ταυτόχρονη τήρηση των κανόνων της Δημοκρατίας. Είναι καθήκον σας η προστασία και της Ασφαλείας και της Ελευθερίας των πολιτών. Κι εσείς αποτύχατε πανηγυρικά και στα δύο!
Και να μη μιλήσω – καλύτερα να μη μιλήσω – για πολύ περίεργες σκηνές που είδαμε στις τηλεοράσεις μας. Που μυρίζουν κάτι χειρότερο από απλή ανικανότητα. Μυρίζουν παρακράτος.
Αυτή την ώρα δε θέλω να πω τίποτε περισσότερο, Όμως εσείς και ο αρμόδιος υπουργός σας, πρέπει να δώσετε, εδώ στη Βουλή, απαντήσεις για όσα έγιναν χθες.

Γιατί, αν δεν μπορείτε να ελέγξετε μικρές ομάδων ελάχιστων κουκουλοφόρων, πώς θα ελέγξετε το έλλειμμα και το χρέος της χώρας μας; Πώς θα διαπραγματευθείτε με τους δανειστές μας καλύτερους όρους;
Θα σας πω το ηπιότερο που μπορεί να σας πει κανείς.
Και ίσως το χειρότερο που μπορεί να ακούσει ένας πολιτικός:
Είστε, τελικά, λίγοι!
Πολύ λίγοι...
Ο λαός το έχει αντιληφθεί ήδη. Και εσείς θα το καταλάβετε στις εκλογές!

Τετάρτη 29 Ιουνίου 2011

Παρέμβαση του Προέδρου της Ν.Δ., κ.Αντώνη Σαμαρά, στη συζήτηση στη Βουλή για το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο

Αντιλαμβάνομαι, κύριε Πρόεδρε, την ανάγκη του Πρωθυπουργού -και την κατανοώ- να απευθυνθεί στην Κοινοβουλευτική του Ομάδα. Αλλά οφείλω να του πω ένα – δύο πράγματα, γι’ αυτά τα οποία μόλις είπε και να του απαντήσω. 
Αυτή τη στιγμή, δεν κρίνεται αν θα καταρρεύσουμε ή όχι. Κρίνεται αν θα κάνουμε ένα ακόμα μοιραίο βήμα προς την τελική κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας. Και όχι μόνο την οικονομική κατάρρευση. Αλλά και την κοινωνική και την πολιτική. Και τότε η πολιτική κατάρρευση θα είναι η δική σας, κύριε Παπανδρέου.
Και, επειδή μιλάμε κυρίως για θέματα οικονομίας, θέλω να αποτυπωθεί το πρωτόγνωρο: Και ο Πρωθυπουργός και ο υπουργός επί της Εθνικής Οικονομίας, να μην αναφέρονται, πλέον, σε στοιχεία. Το καταλαβαίνουμε αυτό γιατί γίνεται.Εσείς μιλάτε χωρίς αριθμούς. Γιατί οι αριθμοί, δυστυχώς, δείχνουν τη δική τους ευθύνη. Και είναι πολυσήμαντο να μας πει, επιτέλους, η κυβέρνηση που συγκεκριμένα συμφωνεί και που συγκεκριμένα διαφωνεί - αν διαφωνεί - με αυτό το πρόγραμμα και θέλει να το αλλάξει. 
Εμείς έχουμε κοστολογημένες, πλήρεις προτάσεις και τις έχουμε εκφράσει και με αποδεδειγμένα στοιχεία.Ακούμε ένα πρωθυπουργό να λέει ότι «θα οδηγήσω τη χώρα στην Ελλάδα των πλεονασμάτων». Την ώρα που υπάρχουν τα μεγαλύτερα ελλείμματα. 
Τα οποία είχαν υποσχεθεί ότι πρόκειται να μειώσουν. Και όλο μεγαλώνουν. Το καταλαβαίνω. Όπως καταλαβαίνω και την ανάγκη του Πρωθυπουργού να μιλήσει για τη δική μου εθνική φανέλα. Να του θυμίσω τη δική του φανέλα - με τη ΔΕΗ και την ΕΥΑΘ - που του δίνανε και φορούσε με μεγάλη περηφάνια; 
Εν πάση περιπτώσει, θέλω να επισημάνω άλλο ένα σημείο, κύριε Πρόεδρε. Ευθύνη δική μας, είναι να λέμε στους εταίρους μας την αλήθεια. Όχι να κοροϊδεύουμε και τους εαυτούς μας και εκείνους.Απέδειξα, χθες, ότι το πρόγραμμα αυτό δεν βγαίνει. Και όχι μόνο απέδειξα ότι δεν βγαίνει, αλλά πρότεινα και εκείνα τα οποία -κατά την άποψή μας- πρέπει να γίνουν.
Αυτή είναι η αλήθεια. Και αυτή είναι η αλήθεια, την οποία θα συνεχίζω να λέω και προς τους εταίρους μας -κάποτε να θυμίσω ότι μου λέγατε ότι τους έλεγα άλλα- και προς τον ελληνικό λαό. Την ίδια ακριβώς άποψη, γιατί αυτή είναι η αλήθεια. Το οφείλω και στους δυο.
Το πρόγραμμα της κυβέρνησης κρίνεται από τα αποτελέσματα, τα οποία υπάρχουν μέχρι σήμερα. Το προσωπικό μου προφίλ, κύριε Παπανδρέου, δεν το κοίταξα ποτέ. 
Εμένα, περιμένω να με κρίνει, πάντως, μόνον ο Ελληνικός Λαός.

Τρίτη 28 Ιουνίου 2011

Ομιλία του Προέδρου της Ν.Δ., κ. Αντώνη Σαμαρά στη Βουλή για το Μεσοπρόθεσμο


Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Την άποψή μας τη γνωρίζετε: Δεν θα ψηφίσουμε το Μεσοπρόθεσμο!
Το «γιατί» το έχουμε πει πολλές φορές.
Σήμερα θα επικεντρώσω την παρέμβασή μου σε δύο πράγματα:
Την αποτυχία της πολιτικής που εφαρμόστηκε ως τώρα.
Και τα διλήμματα με τα οποία προσπαθούν να μας επιβάλουν τη διαιώνιση ενός θανάσιμου λάθους.
Πρώτα, γιατί το μέχρι τώρα πρόγραμμα απέτυχε:
Τους αριθμούς τους γνωρίζετε: Το έλλειμμα που αντιμετώπισε η χώρα το 2009, το υπολόγισαν σε 36 δισεκατομμύρια. Για να το αντιμετωπίσουν, προ Μνημονίου και με το Μνημόνιο πέρσι, πήραν περιοριστικά μέτρα ύψους 30 δισεκατομμυρίων για τα επόμενα 4 χρόνια. Στην πορεία, επειδή έπεφταν συνεχώς έξω, πήραν κι άλλα μέτρα. Μέχρι το τέλος του 2011, θα έχουν πάρει περιοριστικά μέτρα ύψους 40 δισεκατομμυρίων.
Τώρα σχεδιάζουν και επί πλέον μέτρα για τα επόμενα τρία χρόνια. Έτσι, το συνολικό πακέτο των περικοπών θα φτάσει τα 66 δισεκατομμύρια. Και όμως: το 2015 το αρχικό έλλειμμα των 36 δισεκατομμυρίων δεν θα έχει ακόμα μηδενιστεί.
Γιατί; Γιατί βαθαίνουν την ύφεση, αντί να κόβουν το έλλειμμα. Και έτσι, τα νέα μέτρα τα «τρώει» η ύφεση…
Άρα επιτείνουν το πρόβλημα. Δεν το λύνουν…
Επικαλείται η κυβέρνηση ως επίτευγμα τη μείωση του ελλείμματος το 2010 κατά πέντε ποσοστιαίες μονάδες. Ξεχνά ότι έχει αφήσει απλήρωτες υποχρεώσεις, σε δικαιούχους Έλληνες, για το χρόνο αυτό, ύψους 2,5% του ΑΕΠ. Άρα, η πραγματική μείωση του ελλείμματος είναι η μισή απ’ αυτήν που εμφανίζεται. Πήραν μέτρα ύψους 10% του ΑΕΠ και πέτυχαν πραγματική μείωση 2,5%, κι όχι 5% του ΑΕΠ. Τα τρία τέταρτα των θυσιών πήγαν χαμένες…
Κι αν έχετε την παραμικρή αμφιβολία, να και κάποιοι αριθμοί ακόμα: Υπολόγιζαν για τη φετινή χρονιά το έλλειμμα να πέσει κατά 4%. Όμως, το πρώτο πεντάμηνο του 2011, το έλλειμμα είναι αυξημένο κατά 13%!
Υπολόγιζαν για το σύνολο της φετινής χρονιάς, τα δημόσια έσοδα να αυξηθούν κατά 8,5%. Το πρώτο πεντάμηνο σημειώνουν μείωση κατά 7,1%!
Δεν έπεσαν απλώς έξω στους στόχους. Είχαν τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα απ’ ό,τι επιδίωκαν!
Αυτή την αποτυχημένη πολιτική θέλουν να συνεχίσουν: Να επιτείνουν την ύφεση, την ανεργία, τα λουκέτα, την υστέρηση των εσόδων, τη διεύρυνση του ελλείμματος. Σε αυτό εμείς λέμε όχι…
Να κι ένας ακόμα αριθμός: αυτή τη φορά για το χρέος: Το υπολόγισαν, λοιπόν, στα τέλη του 2009, στο 127% του ΑΕΠ. Όταν ψηφίστηκε το Μνημόνιο, το προέβλεπαν να φτάσει στο 146% μετά από τέσσερα χρόνια, δηλαδή το 2013. Όμως, μόνο λίγους μήνες αργότερα, στα τέλη του 2010, ήταν ήδη 142%. Τώρα είναι πάνω από 150% κι είμαστε μόλις στα μέσα του 2011. Και υπολογίζουν ότι, χωρίς νέα μέτρα, το 2015 θα φτάσει το 200%! Αν αυτό δεν είναι πλήρης αποτυχία πολιτικής, τι είναι;
Αυτή την αποτυχημένη πολιτική ζητούν να συνεχίσουμε και να εγκρίνουμε με την ψήφο μας…
Για να καταλάβουν όλοι: Εφάρμοσαν μια πολιτική με κύριους στόχους τη μείωση του ελλείμματος και του χρέους. Και από τα αποτελέσματά της έχουμε επίμονα υψηλό έλλειμμα - που πλέον τείνει να αυξάνεται αντί να μειώνεται - κι ένα χρέος που εκτοξεύθηκε εκτός ελέγχου και σε επίπεδα χωρίς προηγούμενο.
Εμείς συμφωνούμε με τους στόχους της Δημοσιονομικής προσαρμογής: Συμφωνούμε να μειωθεί το έλλειμμα. Είμαστε πιο αποφασιστικοί: το θέλουμε να εξαλειφθεί τελείως…
Συμφωνούμε πλήρως να ελεγχθεί το χρέος. Εμείς θέλουμε κάτι παραπάνω: να μειωθεί! Γι’ αυτό και μιλήσαμε πέρσι, για πρώτη φορά, για αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου…
Συμφωνούμε και με τα κύρια εργαλεία για την επίτευξη των στόχων αυτών: Αποκρατικοποιήσεις, αξιοποίηση περιουσίας, διαρθρωτικές αλλαγές και δραστική περικοπή κρατικής σπατάλης.
Αυτά, όχι μόνο τα στηρίξαμε, όχι μόνο τα ψηφίσαμε, αλλά τα περισσότερα εμείς τα προτείναμε κι εμείς τα προωθήσαμε, όταν η κυβέρνηση είτε δεν τα έβλεπε, είτε δεν τα ήθελε, είτε τα ειρωνευόταν ακόμα.
Και τώρα τα έχει προσυπογράψει όλα, αλλά δεν ξέρει πώς να τα κάνει. Ή δεν θέλει να τα κάνει. Ή δεν την αφήνουν να τα κάνει…
Για παράδειγμα: Πώς θα γίνουν αποκρατικοποιήσεις στις ΔΕΚΟ, όταν κάποιες πανίσχυρες συντεχνίες τις κρατούν «αιχμάλωτες»; Εμείς καταδικάσαμε ρητά αυτές τις πρακτικές. Το ΠΑΣΟΚ δεν τόλμησε να μιλήσει γι’ αυτά. Γιατί δικοί του είναι! Το ΠΑΣΟΚ τους έδωσε αυτά τα προνόμια εδώ και χρόνια. Το ΠΑΣΟΚ στήριζαν πάντα. Και τώρα το ΠΑΣΟΚ δεν τολμά να τα βάλει μαζί τους.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Με το επικαιροποιημένο Πρόγραμμα που καταθέσαμε, το Ζάππειο-ΙΙ, θέσαμε ως προτεραιότητα να βγει η Οικονομία από τη βαθιά ύφεση. Δηλαδή να υπάρξει Ανάκαμψη. Κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο με ένα δημιουργικό σοκ Επανεκκίνησης της Οικονομίας.
Ορισμένα απ’ αυτά που προτείναμε τα αποδέχθηκε ήδη η Τρόϊκα. Σε άλλα εξακολουθεί να έχει αντιρρήσεις. Όπως στη μείωση των φορολογικών συντελεστών, για παράδειγμα.
Τελικά στους υπολογισμούς της η Τρόικα έκανε πολλά λάθη. Να, το πιο χαρακτηριστικό:
Απ’ όλες τις αυξήσεις φορολογικών συντελεστών που έγιναν πέρσι, περίμενε περισσότερα φορολογικά έσοδα. Φέτος έχει μείωση φορολογικών εσόδων. Δεν το είδε πέρσι, κι όμως το επαναλαμβάνει και φέτος…
Στο πρώτο πεντάμηνο του 2011, είχαμε αύξηση των φορολογικών συντελεστών στο φόρο φυσικών προσώπων, και όμως προέκυψε μείωση των εσόδων.
Είχαμε αύξηση του ΦΠΑ σε όλες τις κατηγορίες πέρσι και φέτος προκύπτει μείωση εσόδων κι από το ΦΠΑ.
Είχαμε αύξηση συντελεστών για κέρδη επιχειρήσεων και μας προέκυψε μείωση των εσόδων από κέρδη επιχειρήσεων.
Είχαμε αύξηση των συντελεστών για φόρο καυσίμων, και προέκυψε μείωση δημοσίων εσόδων από καύσιμα…
Αν αντιστραφεί το περσινό λάθος, αν μειώσουμε όλους τους φορολογικούς συντελεστές ταυτόχρονα, θα έχουμε μεγαλύτερα έσοδα. Αυτό δεν το βλέπει η Τρόϊκα. Κι έτσι η κυβέρνηση εξακολουθεί να επιμένει σε επιβολή νέων φόρων…
Κι ύστερα δεν διαφωνούμε μόνο στο φορολογικό. Προτείνουμε αποκατάσταση των πολύ χαμηλών συντάξεων και προτείνουμε μέτρα ισοδύναμου αποτελέσματος για να καλυφθεί το κενό. Γιατί δεν μπορεί η οικονομία να αντέξει μέτρα που διαλύουν τον κοινωνικό ιστό. Κι όποιος θέλει να εφαρμόσει ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα δημοσιονομικής εξυγίανσης ως το τέλος, πρέπει να φροντίζει να το αντέξει η κοινωνία. Γιατί χωρίς κοινωνική συνοχή κανένα Πρόγραμμα – ακόμα και το πιο σωστό – δεν αποδίδει…

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Μερικοί βιάστηκαν, μετά από κάποια πρόσφατα δημοσιεύματα του ευρωπαϊκού τύπου, κατά κανόνα άδικα ή συκοφαντικά για το πρόσωπό μου και για τις θέσεις της Νέας Δημοκρατίας, να προεξοφλήσουν τη δήθεν «απομόνωσή» μας στην Ευρώπη.
Αλλά, όπως αποδείχθηκε, βιάστηκαν πολύ. Γιατί φρόντισα να ξεκαθαρίσω τις απόψεις μας. Πάλεψα για την ορθότητα των θέσεών μου. Αλλά και για να στείλω το μήνυμα ότι η ως τώρα πολιτική είναι λάθος κι έχει ξεπεράσει τα όρια αντοχής και της Οικονομίας και της Κοινωνίας.
Σήμερα, υπάρχουν δημοσιεύματα στο σοβαρό ευρωπαϊκό τύπο που αναγνωρίζουν το σφάλμα που γίνεται στην Ελλάδα. Ορισμένοι, μάλιστα περιγράφουν την πολιτική αυτή ως «Οικονομικό βανδαλισμό».
Το οικονομικό επιχείρημά μας, λοιπόν, το βλέπουν ήδη και το αναγνωρίζουν ρητά πολλοί εκτός Ελλάδος. Σύντομα θα αντιληφθούν και το πολιτικό επιχείρημα: Ότι ο Ελληνικός λαός, παρά τις θυσίες του, δεν βλέπει βελτίωση, βλέπει επιδείνωση. Ότι δεν μπορούμε να σπρώχνουμε ένα λαό στην απόγνωση. Ότι η διαιώνιση του λάθους θα οδηγήσει σύντομα σε πολύ χειρότερη θέση, και την Ελλάδα και την Ευρώπη.
Κι όποιος αγαπά την Ελλάδα, κι όποιος νοιάζεται για την Ευρώπη, είναι υποχρεωμένος να πει τα πράγματα με το όνομά τους και να πάρει θέση ευθύνης.
Όχι να ψηφίσει το λάθος…
Κάποιοι τόλμησαν να μιλήσουν χθες για «φυγομαχία». Κι ακούστηκε, μάλιστα, στην αίθουσα αυτή, από τα χείλη του Πρωθυπουργού, ότι «αν είχαν γίνει διορθωτικές κινήσεις το 2009, θα είχαμε αποφύγει τη σημερινή κατάσταση…».
Του θυμίζω πως επιχειρήθηκαν διορθωτικές κινήσεις τότε: Την άνοιξη του 2009, όμως, ο ίδιος τις τορπίλισε, αρνούμενος κάθε συναίνεση.
Από τότε, εμπράκτως, εμπόδισε κάθε διορθωτική κίνηση. Και το φθινόπωρο του 2009, επέβαλε πρόωρες εκλογές με αφορμή την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, όταν η τότε κυβέρνηση, είχε αποφασίσει «διορθωτικές κινήσεις».
Και κέρδισε τις εκλογές το 2009, εκβιάζοντας την τότε κυβέρνηση και εξαπατώντας το λαό με το αλησμόνητο εκείνο «λεφτά υπάρχουν».
Κάποιοι τόλμησαν να πουν ότι προβλέπουμε την αποτυχία της σημερινής πολιτικής. Δεν την «προβλέπουμε». «Προβλέπω» είναι ένα ρήμα που αφορά το μέλλον. Εμείς απλώς την καταγράφουμε! Διότι η πολιτική σας δεν «θα» αποτύχει. Ήδη έχει αποτύχει!
Κι αυτό δεν το «προβλέπουμε» εμείς. Το αποδεικνύουν οι αριθμοί. Και το καταγράφει και η πλειονότητα του ξένου τύπου.
Κάποιοι τόλμησαν να πουν ότι «κερδοσκοπούμε στη φθορά τους και στην αποτυχία τους». Εμείς κάναμε, πριν δύο ακριβώς εβδομάδες, αυτό που το ΠΑΣΟΚ δεν έκανε ποτέ στην ιστορία του: Δεχθήκαμε να στηρίξουμε κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, ενώ βρισκόμαστε ήδη μπροστά στις δημοσκοπήσεις! Και τώρα, με συνέπεια και ευθύνη, θα ψηφίσουμε ορισμένα άρθρα του εφαρμοστικού νομοσχεδίου - εκεί που συμφωνούμε - πράγμα που σε αντίστοιχες περιπτώσεις δεν έκανε ποτέ το ΠΑΣΟΚ.
Και παρεμπιπτόντως, θα ζητήσουμε με τα χρήματα από τις αποκρατικοποιήσεις να μπορούμε να αγοράζουμε πίσω ελληνικά ομόλογα σε μειωμένη τιμή. Είμαστε πολύ σχολαστικοί, να μην αφήσουμε τίποτε χρήσιμο να πάει χαμένο. Να μην αφήνουμε αναξιοποίητη καμία ευκαιρία για βελτίωση.
Κάνουμε, δηλαδή, αυτό που το ΠΑΣΟΚ στην Αντιπολίτευση δεν έκανε ποτέ!
Στηρίζουμε ό,τι πιστεύουμε σωστό.
Αλλά συμμέτοχοι στην αποτυχία της κυβερνητικής πολιτικής δεν θα γίνουμε!
Πολύ περισσότερο, όταν έχουμε εγκαίρως προειδοποιήσει κι όταν έχουμε προσπαθήσει ν αποτρέψουμε αυτή την αποτυχία.
Είπε ο κ. Παπανδρέου χθες, ότι υποχρεώθηκε η κυβέρνησή του να πάρει σήμερα «σκληρά και άδικα μέτρα» γιατί δεν υπάρχουν πια χρονικά περιθώρια…
Ρωτώ: 20 μήνες τι έκανε; Ποιος τον εμπόδισε όλο αυτό το διάστημα να προχωρήσει σε αποκρατικοποιήσεις;
Πάντως, όχι εμείς. Εμείς τον πιέζαμε συνέχεια να τις κάνει.
Ποιος τον εμπόδιζε επί 20 μήνες να προχωρήσει σε περιστολή της δημόσιας σπατάλης και κατάργηση ή συγχώνευση δημοσίων οργανισμών;
Πάντως όχι εμείς. Εμείς τον παρακαλούσαμε να τις κάνει.
Ποιος τον εμπόδιζε επί 20 μήνες να προχωρήσει σε αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας; Πάντως όχι εμείς.
Εμείς του το προτείναμε και του υποδείξαμε και πως μπορεί να γίνει…
Τα χρονικά περιθώρια για τον κ. Παπανδρέου στένεψαν γιατί, επί 20 μήνες, η κυβέρνησή του δεν έκανε τίποτε απ’ όσα έπρεπε να κάνει.
Κι έκανε, στο μεταξύ, πολλά ανεπίτρεπτα, που δεν έπρεπε να κάνει: οριζόντιες περικοπές και φορολογικές επιδρομές σε μια οικονομία που βρισκόταν ήδη σε ύφεση.
Ακούσαμε ακόμα, χθες, ότι η κυβέρνηση ξεκίνησε την «επαναδιαπραγμάτευση». Κι όπως εξήγησε ο Πρωθυπουργός, εννοούσε την επιμήκυνση του δανεισμού και τη μείωση του αρχικού επιτοκίου για το δάνειο των 110 δισεκατομμυρίων, που πήραμε πέρσι από το Μηχανισμό Στήριξης.
Αυτό, όμως, αποφασίστηκε τον περασμένο Μάρτιο, όταν άρχισε να φαίνεται ότι το πρόγραμμα δεν απέδιδε και η Ελλάδα δεν μπορούσε να βγει στις διεθνείς αγορές στα τέλη του 2011, όπως είχαν αρχικά σχεδιάσει.
Ήταν, λοιπόν, προσαρμογή στο αρχικό λάθος, ήταν ομολογία λάθους. Δεν ήταν αποτέλεσμα διαπραγμάτευσης.
Επαναδιαπραγμάτευση σημαίνει να διορθωθεί το λάθος, ώστε να βγούμε από την κρίση. Όχι να προσαρμοστούμε στο λάθος και να το διαιωνίσουμε.
Ήδη, ο υπόλοιπος κόσμος καταλαβαίνει το σοβαρό σφάλμα της οικονομικής πολιτικής που εφαρμόστηκε στην Ελλάδα. Σύντομα θα καταλάβει και το πολιτικό λάθος: Γιατί είναι μέγιστο λάθος, να προσπαθείς να εξυγιάνεις μια οικονομία ισοπεδώνοντάς την, ή να «σώσεις» μια κοινωνία, πυροδοτώντας εκρήξεις και διαλύοντάς την.
Όταν και τα δύο αυτά σφάλματα γίνουν κατανοητά, τότε θα έχει έλθει η ώρα της επαναδιαπραγμάτευσης. Κι αυτή η στιγμή πλησιάζει…
Μας λένε κάποιοι ότι το ερώτημα σήμερα είναι Μεσοπρόθεσμο ή Χρεοκοπία.
Αυτό μας είχαν πει και πέρσι το Μάϊο: Μνημόνιο ή Χρεοκοπία.
Όπως αποδείχθηκε, το Μνημόνιο μας έφερε πιο κοντά στη χρεοκοπία. Και το Μεσοπρόθεσμο δεν θα την αποτρέψει. Θα μας βυθίσει ακόμα περισσότερο στην παράλυση που φέρνει τη χρεοκοπία ακόμα πιο κοντά.
Κάποιοι μας απείλησαν και με διλήμματα του τύπου: Μεσοπρόθεσμο ή… τανκς! Κάποιοι άλλοι, πριν ένα μήνα, είχαν απειλήσει: Μεσοπρόθεσμο ή δραχμή!
Πρόκειται για προπαγανδιστική εκστρατεία φόβου. Η οποία δεν πείθει κανένα. Απλώς δημιουργεί πανικό στην αγορά και αποσταθεροποιεί την Οικονομία.
Κάθε φορά που ακούγονται τέτοιες ανοησίες, το μόνο δυστυχώς που γίνεται είναι να υπάρχει φυγή κεφαλαίων από τις τράπεζες.
Όμως, ο Ελληνικός λαός δεν εκβιάζεται πια. Απλώς η αγορά κακοποιείται. Ας το καταλάβουν και ας σταματήσουν, επιτέλους, αυτά τα πυροτεχνήματα ανευθυνότητας!
Αυτή τη στιγμή υπάρχουν τρείς λογικές:
-- Αυτοί που μας λένε ότι το πρόγραμμα βγαίνει και να το ψηφίσουμε. Αυτή η λογική απλώς στηρίζεται στο ψέμα. Γιατί το πρόγραμμα δεν βγαίνει…
-- Υπάρχουν κι εκείνοι που μας λένε ότι το πρόγραμμα δεν βγαίνει, πράγματι, αλλά προτείνουν να πάμε σε αναδιάρθρωση χρέους. Αυτή η λογική στηρίζεται σε «μισή αλήθεια». Δεν μας λέει τι θα σήμαινε «αναδιάρθρωση», πόσο επώδυνη θα ήταν και πόσο πίσω θα μας πήγαινε...
-- Και υπάρχει και μια τρίτη λογική – η δική μας: που λέει ότι το πρόγραμμα δεν βγαίνει και γι’ αυτό πρέπει να το αλλάξουμε, για να μπορέσουμε να ξεπεράσουμε την κρίση, να ξεπληρώσουμε τα δανεικά και να μη χρειαζόμαστε πλέον μηχανισμό στήριξης και Μνημόνια.
Αν η Ελληνική Οικονομία ανακάμψει, θα βγει από την κρίση. Για μας δεν υπάρχει άλλη λογική, δεν υπάρχει άλλος στόχος: Η Επανεκκίνηση, η Ανάκαμψη και η Ανάπτυξη.
Ανακεφαλαιώνοντας: το Μεσοπρόθεσμο το καταψηφίζουμε γιατί είναι ανεδαφικές οι εκτιμήσεις του, αντιφατικές οι προβλέψεις του, γιατί είναι οικονομικά αναποτελεσματικό και αντιαναπτυξιακό.
Και βεβαίως, γιατί είναι κοινωνικά άδικο. Γιατί φορτώνει, για μιαν ακόμα φορά, τα πιο υπέρογκα βάρη στις πιο αδύναμες πλάτες. Δυσβάστακτα βάρη σε ειλικρινείς φορολογούμενους. Ενώ παραμένουν στο απυρόβλητο οι φοροφυγάδες και η νομενκλατούρα της κρατικής σπατάλης. Κι έτσι διαλύεται η κοινωνική Συνοχή.
Με δύο λόγια μας πάει πιο βαθιά στο αδιέξοδο. Δεν μας βγάζει απ’ αυτό.
Καμιά φορά, οι κοινωνίες διαλέγουν πολιτικές που είναι αναπτυξιακές, αλλά κοινωνικά άδικες. Άλλες φορές, διαλέγουν μέτρα κοινωνικής δικαιοσύνης, που όμως λειτουργούν αντιαναπτυξιακά. Αλλά μέτρα που είναι ταυτόχρονα και άδικα και αντί-αναπτυξιακά, δεν διαλέγουν ποτέ!
Το καταψηφίζουμε, λοιπόν, συνολικά και συντεταγμένα, όπως οφείλει να κάνει κάθε σοβαρός πολιτικός οργανισμός. Που έχει το θάρρος να λέει τα μεγάλα ΝΑΙ, αλλά και τα μεγάλα ΟΧΙ. Όπως απαιτεί το συμφέρον του Έθνους, αλλά, ναι, και το ίδιο το συμφέρον της Ενωμένης Ευρώπης…

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Το Σεπτέμβριο του 2009, ο κ. Παπανδρέου κέρδισε τις εκλογές θέτοντας το υπέρτατο… ψευτοδίλημμα: «Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα»!
Το θυμάστε;
Μα δεν ξεχνιούνται τέτοια πράγματα!
Τελικώς, ο κ. Παπανδρέου «κατάφερε» και τα δύο: και Σοσιαλισμό και Βαρβαρότητα!
Για το Σοσιαλισμό μην έχετε καμία αμφιβολία: Προστάτεψε όσο μπορούσε τον κρατισμό. Και γονάτισε την οικονομία με φόρους.
Όσον αφορά τη Βαρβαρότητα, ε απλώς κοιτάξτε γύρω σας: Δεν μένει η παραμικρή αμφιβολία ούτε γι’ αυτό…
Το ΠΑΣΟΚ έχει ένα ταλέντο: να εκβιάζει το λαό να διαλέξει ανάμεσα σε δύο κακά. Τελικώς φέρνει και τα δύο!
Η εποχή αυτή, όμως, πέρασε ανεπιστρεπτί.
Τώρα διαλέγουμε το δρόμο που δεν είναι εκβιαστικός. Είναι δύσκολος αναμφίβολα, αλλά είναι και λυτρωτικός. Φέρνει Ελευθερία επιλογών και Ανάπτυξη. Δηλαδή Πρόοδο και Ελπίδα.
Ο κ. Παπανδρέου, βέβαια, επικαλείται τελευταία τον «Πατριωτισμό» όταν πρόκειται να πάρει οδυνηρά μέτρα.
Αλλά «Πατριωτισμός» σημαίνει συλλογική προσπάθεια, ώστε να κάνουμε την χώρα μας καλύτερη και πιο Ελεύθερη. Όχι να την οδηγήσουμε στα χειρότερα.
Το ΠΑΣΟΚ θυμάται την «Πατρίδα» και τον «Πατριωτισμό», όταν πρόκειται να εκβιάσει για ακόμα χειρότερα δεινά, και να βυθίσει το λαό στην κατάθλιψη και τα αδιέξοδα.
Αντίθετα, για μας ο Πατριωτισμός έχει νόημα όταν μιλάει γλώσσα Ελευθερίας, όχι καταναγκασμού. Κι όταν ανοίγει δρόμους προοπτικής και Ελπίδας.
Με αυτό το νόημα της Πατρίδας σας ζητώ να σταθμίσετε τη σημερινή σας απόφαση. Να απορρίψετε τα ψεύτικα διλήμματα. Να καταψηφίσετε τα αδιέξοδα!
Και να ανοίξετε αληθινή Προοπτική, ώστε να βγει η Ελλάδα από την κρίση!

Πέμπτη 16 Ιουνίου 2011

Ο λαός πολύ σύντομα θα κάνει τη μεγάλη επιλογή του. Έχετε μου εμπιστοσύνη !




Κυρίες και κύριοι Συνάδελφοι,


Βρισκόμαστε σήμερα εδώ, γιατί οι ώρες είναι εξαιρετικά κρίσιμες για τη χώρα. Και πρέπει να δώσουμε σαφές μήνυμα σε μια κοινωνία που αγωνιά και σε ένα λαό που βρίσκεται σε μεγάλη ανησυχία.
Το μήνυμα της Νέας Δημοκρατίας είναι αυτό που έχει ανάγκη ο τόπος σήμερα:
Στάση ψυχραιμίας, όταν η κυβέρνηση μοιάζει να τα ‘χει χαμένα.
Συνέπεια πολιτικής, όταν διάφοροι γύρω μας, άλλα λένε το πρωί, άλλα το μεσημέρι, άλλα το βράδυ.
Επιμονή στις θέσεις μας, που επιβεβαιώνονται από τα γεγονότα, από τους αριθμούς της οικονομίας κι από τα δημοσιεύματα του ξένου τύπου.
Σαφήνεια στην πολιτική μας, γιατί σε συνθήκες κρίσης, οι μεγάλες κουβέντες τρώνε την ουσία.
Και ευελιξία στην πολιτική μας, γιατί αυτή τη στιγμή δεν εκφράζουμε μόνο τις θέσεις όλης της Παράταξής μας, αλλά και τις αγωνίες ενός ολόκληρου λαού.
Ασκήσαμε επί ενάμιση χρόνο μια Αντιπολίτευση, όχι εύκολη, όχι συνηθισμένη. Και σίγουρα διαφορετική, πολύ-πολύ διαφορετική από εκείνη που είχε μάθει να ασκεί το ΠΑΣΟΚ.
Δεν λαϊκίσαμε, όπως έκανε «καθ’ υπερβολήν, κατά συρροή και εξακολούθηση» πάντα το ΠΑΣΟΚ.
Δεν κατεβάσαμε τον κόσμο στους δρόμους, όπως έκανε ανέκαθεν το ΠΑΣΟΚ.
Δεν είπαμε «όχι σε όλα».
Δεν διστάσαμε να προσφέρουμε συναίνεση στο ΠΑΣΟΚ, ακόμα και χωρίς να μας το ζητήσει, στους κρίσιμους πρώτους μήνες, όταν μπορούσε ακόμα να αποφευχθεί η προσφυγή στο Μνημόνιο.
Δεν διστάσαμε να ψηφίσουμε πολλά νομοσχέδια που έφερε το ΠΑΣΟΚ για ψήφιση, όταν ήταν σωστά και χρήσιμα για τον τόπο, πράγμα που σχεδόν ποτέ δεν έκανε το ΠΑΣΟΚ στην Αντιπολίτευση.
Δεν διστάσαμε να πούμε «όχι» στο Μνημόνιο. Για τρείς λόγους: Προβλέψαμε την μεγάλη ύφεση που έφερε επίμονα υψηλά ελλείμματα. Προβλέψαμε ότι θα διόγκωνε το χρέος. Και τέλος, προβλέψαμε ότι όλα αυτά δεν θα τα άντεχε ούτε η οικονομία, βέβαια, αλλά ούτε και η κοινωνία. Και, όπως λέγαμε τότε, θα υπήρχαν κίνδυνοι κοινωνικών εκρήξεων. Πράγμα, που πέρα από τη διάλυση της οικονομίας, θα υπονόμευε και την ίδια τη Δημοκρατία…
Στον ένα χρόνο που μεσολάβησε, αποδείχθηκε ότι είχαμε δίκιο σε όλες τις εκτιμήσεις μας: Πράγματι, το έλλειμμα περιορίστηκε για το 2010 πολύ λιγότερο απ’ ό,τι το περίμεναν και πολύ λιγότερο απ’ ό,τι το υπολογίζουν και σήμερα. Ενώ τώρα πια παραμένει κολλημένο στο 10%, παρά τα συνεχή περιοριστικά μέτρα που παίρνουν και ξαναπαίρνουν. Παραμένει κολλημένο γύρω στο 10% και για το 2010 και -κατά τις προβλέψεις της Ευρώπης για το 2011 και το 2012.
Όπως προειδοποιούσαμε η τεράστια ύφεση έφαγε πέρσι και κατατρώει και σήμερα όλα τα περιοριστικά μέτρα για το έλλειμμα. Και οι θυσίες του ελληνικού λαού πηγαίνουν χαμένες.
Το χρέος, πράγματι, ξέφυγε. Στις αρχές του 2010 το υπολόγιζαν γύρω στο 127% του ΑΕΠ. Το Μάιο προέβλεπαν ότι το 2013 θα φτάσει στο 146% κι ύστερα θα αρχίσει να μειώνεται. Ήδη, ξεπέρασε το 150% και τώρα το προβλέπουν οι ίδιοι ότι, αν μείνουμε μόνο με τα μέτρα που τότε προέβλεπαν, το 2015 θα φτάσει το 200%! Η επιδείνωση του ελλείμματος, όχι μόνο επιβεβαίωσε τους χειρότερους φόβους μας, αλλά ξεπέρασε ακόμα και τους δικούς μας φόβους. Ήταν πολύ χειρότερη απ’ ό,τι την περιμέναμε κι εμείς…
Τέλος, η κοινωνία βρίσκεται σε αναβρασμό. Δεν είναι μόνο οι φωνές των «αγανακτισμένων» στις Πλατείες. Είναι η απελπισία των απλών ανθρώπων, που έχουν χάσει την πίστη στον εαυτό τους, που χάνουν την πίστη στο μέλλον αυτής της χώρας. Και που δεν τους ενοχλεί μόνον, ότι τους ζητούνται όλο και μεγαλύτερες θυσίες, όλο και περισσότερα, πέρα από τα όρια της αντοχής τους. Τους προκαλεί οργή και απόγνωση ότι παρά τις θυσίες δεν φαίνεται ακτίδα φωτός στον ορίζοντα. Παρά μόνο σκοτάδι. Όλο και πιο πυκνό σκοτάδι.
Μέσα σε ένα χρόνο το σύνολο της κριτικής που ασκήσαμε, πέρσι τέτοιο καιρό, επαληθεύθηκε πλήρως. Και σήμερα δεν είμαστε οι μόνοι που τα λέμε. Ολόκληρη η κοινωνία τα λέει. Και μεγάλο μέρος, το μεγαλύτερο μέρος του έγκυρου ξένου τύπου λέει ακριβώς τα ίδια: Ότι η Πολιτική του Μνημονίου για την Ελλάδα δεν δούλεψε. Ότι έκανε ζημιά, αντί για καλό. Και ότι η συνέχισή της θα κάνει ακόμα μεγαλύτερη ζημιά…
Εμείς, όμως, δεν κάναμε αυτό που παραδοσιακά έκανε η Αντιπολίτευση στην Ελλάδα. Και κυρίως η Αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ…
Δεν περιμέναμε στη γωνία να επαληθευθεί η κριτική μας. Δεν περιμέναμε στη γωνία να διογκωθεί η φθορά της κυβέρνησης. Δεν μας αρκούσε να κερδίσουμε την εξουσία εύκολα και ανώδυνα, με τον «ούριο άνεμο» της κυβερνητικής φθοράς και του «ώριμου φρούτου».
Ήδη, από πέρσι, καταθέσαμε προτάσεις διεξόδου από την κρίση. Ολοκληρωμένες, αναλυτικές και κοστολογημένες. Κι αυτό δεν το συνηθίζουν τα κόμματα της Μείζονος Αντιπολίτευσης, γιατί έτσι δίνουν στόχο, έτσι αναγκάζονται να ανοίξουν τα χαρτιά τους, έτσι «σπάνε αυγά», γιατί εκτίθενται με απόψεις που σε κάποιους δεν αρέσουν…
Εμείς, παρ’ όλα αυτά, τολμήσαμε να προτείνουμε καινούργια πράγματα. Για τα οποία μας ειρωνεύθηκαν αρχικά. Και στη συνέχεια αναγκάστηκαν να τα προσυπογράψουν.
Από πέρσι ως φέτος, οι θετικές προτάσεις μας διαστρεβλώθηκαν απίστευτα.
Πρώτα τις διαστρέβλωσαν όσο μπορούσαν – και μέσα και έξω από την Ελλάδα! Ύστερα προσπάθησαν να τις υιοθετήσουν. Κι ύστερα, μας ζήτησαν να τις στηρίξουμε – προσέξτε: τις δικές μας προτάσεις να στηρίξουμε!
Αλλά εμείς, με τη μέχρι σήμερα Πολιτική μας, και με την επικαιροποιημένη πρόταση που καταθέσαμε πρόσφατα – το Ζάππειο-ΙΙ – ξεπεράσαμε όλα αυτά τα εμπόδια.
Αποδείξαμε ότι δεν είμαστε εμείς αντίθετοι με την περικοπή της σπατάλης στο Δημόσιο. Αντίθετα, εμείς είμαστε οι πρώτοι που την προτείναμε και με συνέπεια την υποστηρίξαμε. Μόνο στο Ζάππειο-ΙΙ (για να μην πάω πιο πίσω) προτείνουμε περικοπές σπατάλης (όχι οριζόντιες περικοπές) ύψους 18,4 δισεκατομμυρίων για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, κι απ’ αυτά πάνω από 4 δισεκατομμύρια περικοπή σπατάλης από τον πρώτο χρόνο εφαρμογής του προγράμματός μας.
Αποδείξαμε ότι δεν είμαστε εμείς αντίθετοι με τις αποκρατικοποιήσεις και με την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας. Το ακριβώς αντίθετο: Εμείς προτείναμε πρώτοι αποκρατικοποιήσεις, πριν ακόμα υπογραφεί το Μνημόνιο. Αλλά η κυβέρνηση, ούτε αποδέχθηκε τότε τις προτάσεις μας, ούτε έκανε τίποτε στη συνέχεια. Εμείς δεν ήμασταν αντίθετοι με την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας. Το ακριβώς αντίθετο: Εμείς την προτείναμε! Εξηγήσαμε πόσα και από πού μπορούν να βρεθούν και πώς, χωρίς να χαθεί κυριότητα περιουσίας ή υπεραξίες που μπορεί να παράγει το ίδιο το Δημόσιο από την περιουσία του.
Αποδείξαμε ότι, όταν λέμε «Επανεκκίνηση» της Οικονομίας, ξέρουμε τι λέμε κι εννοούμε αυτά που λέμε: Μιλήσαμε για δημιουργικό σόκ που μπορεί να προκαλέσει Ανάκαμψη, με μέτρα που ενισχύουν την προσφορά και την επιχειρηματικότητα, μέτρα που ενισχύουν τη ζήτηση, μέτρα που ενισχύουν τη ρευστότητα. Όλα αυτά ταυτόχρονα και συμπληρώνοντάς τα με μέτρα που εξουδετερώνουν το όποιο κόστος για τον Προϋπολογισμό στα πρώτα χρόνια.
Έτσι προτείναμε την πλήρη νομιμοποίηση των αυθαιρέτων που μπορεί να φέρει, κατά τους πιο μετριοπαθείς υπολογισμούς, πάνω από 9 δισεκατομμύρια σε τέσσερα χρόνια και πάνω από 1,6 δισεκατομμύριο σε ένα χρόνο. Αλλά και την πάταξη της φοροδιαφυγής με τελείως διαφορετικό τρόπο απ’ ό,τι επιχειρήθηκε ως σήμερα. Με χαμηλότερους συντελεστές, πιο αυστηρές ποινές και νέο σύστημα που να μειώνει στο ελάχιστο τη σχέση εφόρου-φορολογούμενου. Κι απ’ αυτή την πηγή μπορούν να βρεθούν επίσης πάνω από 8 δισεκατομμύρια σε τέσσερα χρόνια, πάνω από 1,5 δισεκατομμύριο τον πρώτο χρόνο.
Σας τα λέω όλα αυτά σήμερα μόνο για ένα λόγο: για να συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι το Σχέδιο Επανεκκίνησης της Οικονομίας που καταθέσαμε στο Ζάππειο-ΙΙ δεν αυξάνει το έλλειμμα. Το μειώνει από τoν πρώτο χρόνο. Το πρόγραμμά μας εξισορροπεί πλήρως το όποιο κόστος και παράγει αμέσως καθαρό όφελος. Ακόμα και με τις πιο μετριοπαθείς ή και δυσμενείς υποθέσεις, ακόμα και χωρίς να λάβουμε υπ’ όψιν όλα τα ευεργετικά αποτελέσματα της Ανάκαμψης που θα ακολουθήσει, το Σχέδιό μας θα αποδώσει αμέσως. Ενώ η πολιτική που εφαρμόζεται, έχει ήδη αποτύχει. Και παράγει τα αντίθετα αποτελέσματα ένα ολόκληρο χρόνο μετά την υιοθέτησή της.
Θέλουμε την αλλαγή των όρων του Μνημονίου, θέλουμε την αλλαγή της πολιτικής αυτής, για να μπορέσουμε να επιτύχουμε το ταχύτερο τη δημοσιονομική εξυγίανση. Για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε το ταχύτερο στην αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας και τις αποκρατικοποιήσεις. Για να μπορέσουμε να ολοκληρώσουμε το ταχύτερο τις διαρθρωτικές αλλαγές. Για να μπορέσουμε να βγούμε στις αγορές το ταχύτερο, να απαλλαγούμε από την ανάγκη του Μηχανισμού Στήριξης το ταχύτερο.
Γι’ αυτό προτείναμε Επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου. Για να μπορέσουμε να εφαρμόσουμε την πολιτική της Επανεκκίνησης, να επιτύχουμε την Ανάκαμψη και να μπορέσει η χώρα να παράγει εισοδήματα, κέρδη, φορολογικά έσοδα. Ώστε η κοινωνία να αντέξει τις περικοπές. Και να μειωθεί το έλλειμμα.
Κι αντί για αλλαγή Πολιτικής έχουμε με το Μεσοπρόθεσμο επιμονή στο ίδιο λάθος και επέκταση του λάθους. Περισσότερες οριζόντιες περικοπές και σκληρότερους φόρους, πάνω στους ήδη υψηλούς φόρους, πάνω στους ίδιους ώμους. Που έχουν λυγίσει.
Συνάντησα προχθές ένα σοφό Έλληνα, τον διεθνούς φήμης καθηγητή Φυσικής Δημήτρη Νανόπουλο. Ο οποίος μου ανέφερε αυτό που έλεγε κάποτε ο Άινσταϊν:
Ότι ο ορισμός της Ανοησίας, είναι ακολουθώντας την ίδια μέθοδο, να προσδοκάς διαφορετικά αποτελέσματα!
Κανείς πια δεν μας λέει ότι η δική μας Πολιτική είναι λάθος. Μας λένε τώρα ότι… έχει αντίρρηση η Τρόϊκα.
Αλλά, όσο περνάει ο χρόνος και φαίνεται ότι η σημερινή πολιτική παράγει μεγαλύτερη ελλείμματα όχι μικρότερα. Μεγαλύτερο χρέος εκτός ελέγχου. Όχι μικρότερο χρέος. Κι ότι όσο περισσότερα περιοριστικά μέτρα παίρνονται, τόσο χειροτερεύει η κατάσταση, τότε θα πειστούν όλοι ότι το Σχέδιο δεν δουλεύει. Και ότι χρειάζεται εναλλακτικό Σχέδιο. Κι αυτό το έχουμε καταθέσει.
Και ασφαλώς θα χρειαστεί μια αξιόπιστη κυβέρνηση να το εφαρμόσει. Και αυτή θα είμαστε εμείς!
Εμείς που κερδίζουμε κάθε μέρα, ακριβώς γιατί δεν ταυτιστήκαμε με το λάθος από την αρχή, ακριβώς γιατί προβλέψαμε την αποτυχία της πολιτικής που εφαρμόστηκε. Αυτά τα δύο: Εναλλακτικό Σχέδιο και αξιόπιστη κυβέρνηση για να το εφαρμόσει, εμείς τα διασφαλίζουμε.
Με την επίσκεψή μου στην Ευρώπη αυτό το μήνυμα μετέφερα.
Άλλωστε, η Επαναδιαπραγμάτευση, εκτός από απαραίτητη είναι και ρεαλιστική: Γιατί δεν ζητάμε τίποτε διαφορετικό απ’ ό,τι αποδέχθηκαν για την Ιρλανδία και την Πορτογαλία. Για την ακρίβεια ζητάμε πιο μετριοπαθή πράγματα απ’ αυτά που δέχθηκαν και υπέγραψαν στα δικά τους Μνημόνια. Και στο θέμα των φορολογικών συντελεστών και στο θέμα της αποκατάστασης των χαμηλοσυνταξιούχων. Και δεν θα είναι εύκολο να αρνούνται στην Ελλάδα ό,τι αποδέχθηκαν στις άλλες δύο χώρες που έχουν προβλήματα αντίστοιχα με αυτά της Ελλάδας.
Μη μας θυμίζει, λοιπόν, απόψε ο κ. Παπανδρέου τη «συναίνεση» που υπήρξε στην Πορτογαλία κυρίως. Διότι αυτά που πέτυχε η Ιρλανδία και η Πορτογαλία ούτε τα σκέφθηκε, ούτε τα διαπραγματεύθηκε με την Τρόικα και βέβαια, ούτε και ποτέ τα συζήτησε μαζί μας, όπως έγινε στην Πορτογαλία. Γι’ αυτό και ποτέ δεν τα πήρε.
Και δεν τολμά, ούτε καν σήμερα να τα διαπραγματευθεί!
Δεν είμαστε αντίθετοι στους στόχους της δημοσιονομικής προσαρμογής. Τους υιοθετούμε ακόμα πιο αποφασιστικά. Δεν ζητάμε να αλλάξουμε κάτι που ήδη λειτουργεί και αποδίδει. Ζητάμε να αλλάξουμε κάτι που, ούτε λειτουργεί ούτε αποδίδει. Δεν ζητάμε παράλογα πράγματα. Ζητάμε ό,τι έχουν ήδη αποδεχθεί για άλλες χώρες όπως η Ελλάδα. Άρα χρειάζεται υπομονή και επιμονή. Οι αριθμοί όλο και περισσότερο, θα ενισχύουν τις θέσεις μας. Ο ξένος τύπος, όλο και περισσότερο, συνηγορεί υπέρ των απόψεών μας.
Μέσα στην Ελλάδα, όλο και περισσότεροι προσχωρούν στην ανάγκη επαναδιαπραγμάτευσης. Απ’ όλους τους πολιτικούς χώρους πλέον. Ακόμα κι από την κυβερνητική παράταξη. Και η κοινωνία όλο και περισσότερο αγωνιά, όλο και περισσότερο στέλνει μηνύματα πως δεν αντέχει. Άρα και η κοινωνική κατάσταση όλο και περισσότερο ενισχύει τα επιχειρήματά μας.
Τι χρειάζεται για να γίνει δεκτή η επαναδιαπραγμάτευση;
Είτε να τη στηρίξει το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων της χώρας. Είτε να τη στηρίξει μια νέα κυβέρνηση που με νέα ισχυρή εντολή, θα επιτρέψει σε μια νέα κυβέρνηση να διαπραγματευτεί με τον ελληνικό λαό ενωμένο πίσω της.
Χθες, ο Πρωθυπουργός μου πρότεινε να στηρίξουμε από κοινού μια κυβέρνηση σωτηρίας.
Το είδα ως μια ιστορική ευκαιρία. Να πάμε όλοι μαζί και να διαπραγματευθούμε την Επανεκκίνηση της Ελληνικής Οικονομίας, που θα επιτρέψει και στην Ελλάδα να φανεί συνεπής με τις υποχρεώσεις της και στους δανειστές να πάρουν τα χρήματά τους και στην Ελλάδα να βγεί από την κρίση και στην Ευρώπη να ξεπεράσει το πρόβλημα που η ελληνική κρίση δανεισμού έχει δημιουργήσει.
Το είδα ως ιστορική ευκαιρία. Και πρότεινα στον κ. Παπανδρέου να πάμε για επαναδιαπραγμάτευση των όρων του Μνημονίου και του Μεσοπρόθεσμου. Όχι για να χαλαρώσουμε την προσπάθεια που κάνει η χώρα. Αλλά για να γίνει πιο αποτελεσματική η προσπάθεια που κάνει η χώρα. Ο κ. Παπανδρέου δεν αρνήθηκε την πρόταση για επαναδιαπραγμάτευση. Κάθε άλλο…
Ύστερα του υπογράμμισα ότι σε μια τέτοια κυβέρνηση δεν μπορεί να είναι ο ίδιος Πρωθυπουργός. Γιατί έχει χάσει την εμπιστοσύνη και της κοινωνίας και της αγοράς. Κι ότι πρέπει να βρούμε ένα άλλο πρόσωπο κοινής αποδοχής.
Κι αυτό το δέχθηκε. Όμως, λίγο αργότερα, μάθαμε από τα ΜΜΕ ότι … μου το πρότεινε ο ίδιος. Σημασία, βέβαια, εκείνη τη στιγμή, δεν είχε ποιος το πρότεινε. Αλλά το ότι ο κ. Παπανδρέου αποδεχόταν να παραιτηθεί…
Αυτά ήταν τα βασικά που συζητήσαμε χθες. Διαφωνία για τη διάρκεια μιας τέτοιας κυβέρνησης, όπως είπε εκείνος απόψε, δεν προέκυψε!
Εγώ πράγματι, υποστήριξα ότι πρέπει να έχει σαφή αποστολή την επαναδιαπραγμάτευση και μόλις την επιτύχει να οδηγηθούμε ομαλά σε εκλογές. Εκείνος μου απάντησε ότι δεν μπορεί να είναι πολύ βραχύβια, διότι τότε θα έχουμε από την πρώτη στιγμή μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο, πράγμα που θα κάνει κακό στην Οικονομία. Εγώ αποδέχθηκα – επαναλαμβάνω αποδέχθηκα! – τη λογική αυτού του επιχειρήματος και έμεινα με την εντύπωση ότι θα μπορούσαμε να βρούμε μια «χρυσή τομή», όσον αφορά τη χρονική διάρκεια.
Έθεσα επίσης – εκτός από τα οικονομικά - το θέμα κατάργησης του Νόμου για την Ιθαγένεια - για τους Μετανάστες - που ψήφισε πέρσι το ΠΑΣΟΚ. Με τη λογική ότι δεν μπορεί την ώρα που προσπαθούμε να σταθεροποιήσουμε την ελληνική οικονομία, να προσελκύουμε καραβάνια λαθρομεταναστών, από χώρες τις περιοχής που βρίσκονται σε αναβρασμό. Δεν μπορούμε να σταθεροποιήσουμε οικονομικά μια χώρα που αποσταθεροποιείται κοινωνικά απ’ έξω! Κι αυτό το έθεσα για να διευκολυνθεί το έργο – για να μην υπονομευτεί το έργο – της κοινής προσπάθειας που επρόκειτο να αναλάβουμε. Και με την πεποίθηση ότι το ζητά πολύ μεγάλο μέρος της κοινωνίας, ακόμα κι από τους ψηφοφόρους του ίδιου του ΠΑΣΟΚ.
Αυτά συζητήσαμε σε γενικές γραμμές. Πρέπει να σας πω ότι διαφωνίες δεν αναφάνηκαν σε αυτό το επίπεδο. Ασφαλώς υπήρχαν πολλά που επρόκειτο να ρυθμιστούν στη συνέχεια, αλλά σημεία τριβής δεν υπήρξαν.
Όλα έδειχναν ότι ήταν πράγματι, μια ιστορική ευκαιρία.
Αλλά συνέχεια δεν υπήρξε. Λίγες ώρες αργότερα, ο κ. Παπανδρέου με ειδοποίησε ότι δεν μπορεί να προχωρήσει η πρωτοβουλία αυτή.
Απέρριψε μόνος του, αυτό που είχε προτείνει ο ίδιος ή είχε αποδεχθεί ο ίδιος!
Και το βάφτισε «διαρροή»!
Ποια «διαρροή»; Μα η πρώτη δημόσια επιβεβαίωση της πρωτοβουλίας του Πρωθυπουργού έγινε από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο χθες το απόγευμα!
Και οι υπουργοί του ΠΑΣΟΚ μάθαιναν στον αέρα – κυριολεκτικά – αυτά που δημόσια ο κυβερνητικός εκπρόσωπος επιβεβαίωνε.
Τελικά ο κ. Παπανδρέου υπαναχώρησε.
Κι έτσι χάθηκε μια ιστορική ευκαιρία. Για αληθινή συναίνεση όχι μόνο μεταξύ των κομμάτων. Αλλά ανάμεσα στα κόμματα και την κοινωνία. Που αυτά ακριβώς επιθυμούσε: να πάμε και να τα διαπραγματευθούμε όλοι μαζί…
Και χάθηκε αυτή η ευκαιρία, γιατί ο ίδιος ο κ. Παπανδρέου δεν άντεξε τις πιέσεις στο εσωτερικό του κόμματός του, όσων είναι γαντζωμένοι με την εξουσία. Κι έγινε ο ίδιος αιχμάλωτός τους.
Κι έτσι η κοινή πρωτοβουλία για τη σωτηρία της Ελλάδας, μετατράπηκε, σε λίγες ώρες, σε αγωνιώδη διάσωση της ΠΑΣΟΚικής εξουσίας…
Για μια ακόμα φορά, ο κ. Παπανδρέου κινείται μόνο «επικοινωνιακά».
Ζητάει συναίνεση και κατηγορεί την Αντιπολίτευση, την ώρα που δικοί του βουλευτές παραιτούνται με βαριές κατηγορίες σε βάρος του.
Την κρίση στο εσωτερικό της κυβέρνησης και του κόμματός του ας μη προσπαθεί να τη χρεώνει στην Αντιπολίτευση. Έλεος πια!
Και κάτι ακόμα:
Μέχρι τώρα μας έκανε εκκλήσεις για συναίνεση. Δεν μας έλεγε σε τι είδους «συναίνεση».
Εμείς διευκρινίζαμε ότι συναίνεση στο λάθος, στη λάθος πολιτική δεν μπορούσαμε να δώσουμε. Συναίνεση μπορούσαμε να δώσουμε στη διόρθωση του λάθους. Στην αλλαγή Πολιτικής με επαναδιαπραγμάτευση.
Άλλωστε, αυτό, ο ίδιος ο Πρωθυπουργός με πήρε τηλέφωνο και μου το πρότεινε: Δηλαδή κυβέρνηση σωτηρίας, ώστε από κοινού να επιτύχουμε νέα διαπραγμάτευση τόσο των όρων του Μνημονίου όσο και του Μεσοπρόθεσμου προγράμματος. Δεν χρειάστηκε καν να του το θέσω εγώ ως όρο…
Άλλωστε ό ίδιος το παραδέχθηκε πριν λίγη ώρα από κοντινή αίθουσα.
Όμως, ποιος ενημερώνει την Ευρώπη για το ακριβώς αντίθετο;
Κι ως πότε θα ανέχομαι αυτή τη συνεχή παραπληροφόρηση προς τα έξω;
Γιατί μέχρι πριν λίγους, μήνες άκουγα να διαστρεβλώνονται οι θέσεις μας μέσα στην Ελλάδα. Τώρα αυτό δεν συμβαίνει πια, ή συμβαίνει πολύ σπανιότερα.
Τώρα βλέπω με αηδία να διαστρεβλώνονται οι θέσεις μας στο εξωτερικό, στην Ευρώπη. Κάποιοι επειδή δεν μπορούν να παράγουν Πολιτική για τον εαυτό τους, παράγουν συνεχώς στρεβλωτική προπαγάνδα σε βάρος των αντιπάλων τους.
Δεν πειράζει, θα το ξεπεράσουμε κι αυτό, γιατί το ψέμα έχει κοντά ποδάρια.
Όποιος έχει εμπιστοσύνη στις απόψεις του, στο δίκιο του, στο ότι τα γεγονότα θα τον επαληθεύσουν και στην στήριξη της κοινωνίας, βρίσκει τρόπο να εξουδετερώνει τέτοια στρεβλωτική προπαγάνδα.
Το επιτύχαμε μέσα στην Ελλάδα.
Σύντομα θα το επιτύχουμε και στο εξωτερικό.

Γιατί πράγματι, αυτό που λέμε είναι αίτημα ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας.
Κι είναι προϋπόθεση για να ορθοποδήσει η Ελληνική Οικονομία και να βγει από την κρίση:
Η Επανεκκίνηση της Οικονομίας και η Επαναδιαπράγματευση της Οικονομικής μας πολιτικής.
Ξέρω ότι εκφράζει όλους σας σε αυτή την αίθουσα. Ξέρω ότι εκφράζει παρά πολλούς από όλα τα κόμματα. Ξέρω ότι κάθε μέρα εκφράζει όλο και περισσότερους.
Αυτή είναι η υγιής βάση της συναίνεσης που έχει ανάγκη ο τόπος.
Αυτή είναι η βάση της ενότητας λαού και πολιτικής.
Αυτή είναι η βάση της δύναμής μας: Η ενότητά μας πάνω σε ένα σωστό και δίκαιο αίτημα. Από το οποίο όλοι μόνο να κερδίσουν έχουν.
Αλλαγή πολιτικής με επαναδιαπραγμάτευση.

Η προπαγάνδα που σας έλεγα λίγο πριν, δεν προσπαθεί μόνο να διαστρεβλώσει τις απόψεις μας. Επιχειρεί να αμαυρώσει και την εικόνα μας:
Προσπαθεί να μας εμφανίσει ίδιους με την Κυβέρνηση. Με ίδιες ευθύνες για την σημερινή κατάσταση της χώρας. 
Καλλιεργείται επίμονα το «όλοι ίδιοι είναι».
Αυτή είναι η πιο ύπουλη προπαγάνδα.
Ε λοιπόν δεν είμαστε όλοι ίδιοι!
Όταν εμείς λέγαμε «πάγωμα μισθών και συντάξεων», εκείνοι έλεγαν «λεφτά υπάρχουν»!
Όταν εμείς λέγαμε «ξεκολλήστε – πάρτε μέτρα», εκείνοι μοίραζαν επιδόματα. 
Όταν εμείς μιλούσαμε για την βέβαιη αποτυχία του Μνημονίου, αυτοί μας έλεγαν ανεύθυνους.
Και όταν σήμερα λέμε για «αλλαγή πολιτικής», αυτοί μπλοφάρουν για δήθεν συναίνεση. Και υπονοούν να προσυπογράψουν όλοι την ίδια λαθεμένη πολιτική.
Σήμερα άκουσα τον κ. Παπανδρέου να αναρωτιέται δημόσια: Πώς έφτασε η Ελλάδα σε αυτό το σημείο; Γιατί να μην έχουμε κάνει τα προηγούμενα χρόνια τις αναγκαίες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις;
Του έχω την απάντηση:
Γιατί εσύ κ. Παπανδρέου και το κόμμα σου δεν το άφησαν, κρεμασμένοι στα κάγκελα του λιμανιού του Πειραιά. Και τορπιλίζοντας κάθε προοδευτική μεταρρύθμιση της Νέας Δημοκρατίας!
Όμως ακόμα και σήμερα, σε διπλανή αίθουσα, μίλησε, σαν χθες να μην έγινε τίποτε. Σαν να μην ήταν Πρωθυπουργός «εν κενώ»!
Οι αγορές όλες βρέθηκαν σε αναβρασμό, τα spreads ξεπέρασαν τις 1500 μονάδες και σήμερα ούτε γάτα ούτε ζημιά.
Μετέωρα βήματα αμηχανίας σε μια χώρα που βράζει…

Αλλά να ξέρουν.
Η δική τους αδιέξοδη πορεία δεν είναι αδιέξοδη για όλους. 
Ούτε βεβαίως για τη χώρα. 
Η χώρα μπορεί να ζήσει και χωρίς το ΠΑΣΟΚ.
Αυτό θέλουμε να πούμε σήμερα στον ελληνικό λαό.
Δεν ταυτίζεται η μοίρα της χώρας με το ΠΑΣΟΚ.
Το ΠΑΣΟΚ έκανε τις επιλογές του και τις πληρώνει.
Η χώρα διατηρεί τις δικές της επιλογές και διεκδικεί την ελπίδα.
Εμείς αυτή την ελπίδα κρατάμε ζωντανή.
Εμείς είμαστε εδώ ενωμένοι όσο ποτέ, ήρεμοι και αποφασισμένοι.
Απευθυνόμαστε σε όλο τον Ελληνικό λαό.
Κοιτάμε όλους τους Έλληνες στα μάτια.
Οι αγωνίες των συμπολιτών μας δεν έχουν χρώμα. Κι εμείς δεν κάνουμε διακρίσεις ανάλογα με τις κομματικές σημαίες.
Εκφράζουμε το αίτημα όλων. Απευθυνόμαστε σε όλους. Ζητάμε συνεργασία απ’ όλους και στήριξη απ’ όλους.
Για να επιτύχουμε αλλαγή πολιτικής με επαναδιαπραγμάτευση.
Ο κ. Παπανδρέου έχασε χθες μιαν ιστορική ευκαιρία.
Εμείς κάνουμε ένα ιστορικό άλμα: Ενώνουμε όλους τους Έλληνες.
Δεν έχουμε αντιπαλότητα με κανένα.
Από την κρίση θα βγούμε ισχυρότεροι.
Όχι μόνο εμείς, η Παράταξή μας, η κεντροδεξιά.
Θα βγει όλη η Ελλάδα ισχυρότερη.
Πιο ενωμένη. Πιο αισιόδοξη.
Η παρουσία μας και το μήνυμά μας αυτό είναι:
Είμαστε εδώ. Εκφράζουμε όλους τους Έλληνες.
Ενώνουμε όλους τους Έλληνες.
Είμαστε όρθιοι – αποδείξαμε ότι μπορούμε να μένουμε όρθιοι στα δύσκολα.
Προχωράμε μπροστά – κι αποδείξαμε ότι τα καταφέρνουμε.
Πριν ενάμιση χρόνο μας είχαν για τελειωμένους και ηττημένους.
Και μέσα σε ενάμιση χρόνο καταφέραμε να γίνουμε στήριγμα Ελπίδας και Προοπτικής για όλο τον λαό.
Και τα καταφέραμε όλα αυτά χωρίς να γίνουμε ίδιοι με το ΠΑΣΟΚ
Σήμερα σε μας προσβλέπουν οι πάντες. 

Έχετέ μου εμπιστοσύνη!
Κάποτε σας είχα πει, ότι θα ’ρθει στιγμή που οι άλλοι θα βιάζονται να κυβερνήσουμε περισσότερο απ’ ό,τι βιαζόμαστε εμείς οι ίδιοι.
Εκλογές, που εμείς ήδη ζητάμε, δεν θα γίνουν επειδή τις ζητάμε εμείς.
Θα γίνουν γιατί το ΠΑΣΟΚ σέρνεται μόνο του σε εκλογές. Από τις αντιφάσεις του ή από τις τύψεις του ή κι από τα δύο…
Το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να κυβερνήσει.
Ο λαός πρέπει πια να δώσει τη λύση.
Και θέλω όλοι σας να είστε κοντά στο λαό, να του μεταφέρετε το μήνυμά μας, να τον στηρίξετε στις δύσκολες στιγμές.
Το ΠΑΣΟΚ σπαράσσεται και καταρρέει.
Εμείς μένουμε όρθιοι και ενώνουμε το λαό γύρω μας.
Κι ο λαός πολύ σύντομα θα κάνει τη μεγάλη επιλογή του.
Και το μεγάλο άλμα σε ένα νέο πολιτικό σκηνικό!
Και σε μια νέα Μεταπολίτευση!
Γι’ αυτό και ζήτησα εκλογές.
Έχετέ μου εμπιστοσύνη.

Τετάρτη 15 Ιουνίου 2011

Ο μόνος πλέον που μπορεί να δώσει τη λύση είναι ο Ελληνικός λαός




«Σήμερα, ο Πρωθυπουργός, μου ζήτησε να συνεργαστούμε για κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας.
Δέχθηκα, αρκεί ο στόχος να είναι το μεγάλο ζητούμενο: η επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου και του Μεσοπρόθεσμου προγράμματος.
Δηλαδή να στηρίξουμε από κοινού μια προσωρινή κυβέρνηση με στόχο να βγάλουμε την χώρα από το αδιέξοδο στο οποίο την έχει οδηγήσει η Πολιτική του Μνημονίου. Γιατί η συνέχιση του ίδιου λάθους θα είναι ολέθρια…
Τόνισα στον κ. Παπανδρέου, ότι μια τέτοια κυβερνητική συνεργασία δεν μπορεί να γίνει με τον ίδιο Πρωθυπουργό. Γιατί έχει χάσει την εμπιστοσύνη, τόσο της κοινωνίας μας στο να κυβερνά, όσο και της αγοράς στο να τη βγάλει από την κρίση.
Ο κ. Παπανδρέου, ενώ δέχθηκε αρχικά την πρότασή μου – δηλαδή μου δήλωσε ότι αποδέχεται το στόχο της επαναδιαπραγμάτευσης και δέχεται να φύγει ο ίδιος από την Πρωθυπουργία – τελικά την …απέρριψε!
Τα προσχήματα που επικαλείται για δήθεν επικοινωνιακή διαχείριση από την πλευρά μας είναι τουλάχιστον αστειότητες. Που επιστρατεύθηκαν για να καλύψει στο εσωτερικό του κόμματός του, την αδυναμία του να κυβερνήσει.
Αυτό που μας έλεγε ως χθες: “δεν με ενδιαφέρει η καρέκλα”, μετατράπηκε στο ακριβώς αντίθετο: “γάντζωμα” στην εξουσία!
Κι έτσι χάθηκε μια μεγάλη Ιστορική ευκαιρία. Που ασφαλώς θα το καταλάβει και η ίδια η Ευρώπη. Ότι οι ηγέτες και η υπέρβαση, κρίνονται στην πράξη κι όχι στα λόγια…
Το ερώτημα τώρα, είναι αν ο κ. Παπανδρέου μπορεί να κυβερνήσει.
Αν μπορεί, τότε κακώς ζήτησε στήριξη από μας.
Αν δεν μπορεί, τότε πρέπει να πάει σε εκλογές.
Δεν πρέπει η χώρα να μείνει σε αβεβαιότητα.
Η κοινωνία βράζει! Δεν απαιτεί συναίνεση στο λάθος, αλλά ήρεμη επιμονή στο σωστό.
Η πολιτική του Μνημονίου παρέλυσε την Οικονομία μας.
Δεν θα την αφήσουμε να διαλύσει και την Κοινωνία. Ούτε να υπονομεύσει τη Δημοκρατία.
Ο Πρωθυπουργός απέρριψε τη μόνη πρόταση συναίνεσης που θα μπορούσε να βγάλει τη χώρα από τα αδιέξοδα. Και να ενώσει τον Ελληνικό λαό.
Τώρα αγωνίζεται να συγκρατήσει το κόμμα του.
Τη συναίνεση του ελληνικού λαού στην πολιτική του την έχασε…
Δεν κυβερνιέται έτσι η χώρα.
Δεν μπορεί να μας πηγαίνει ο Πρωθυπουργός από διαγγέλματα χωρίς ουσία, σε εκκλήσεις εθνικής ενότητας για την εφαρμογή μιας πολιτικής που την απορρίπτουν όλοι. Ακόμα και οι ίδιοι οι βουλευτές του.
Σε ό,τι με αφορά, από την αρχή και με συνέπεια είπα ΟΧΙ στη συνέχιση του ίδιου λάθους, της ίδιας λαθεμένης πολιτικής…
Είπα ΝΑΙ για τη διόρθωση του λάθους. Με επαναδιαπραγμάτευση και του Μεσοπρόθεσμου και του Μνημονίου.
Ο κ. Παπανδρέου έκανε τις επιλογές του. Και ο λαός μπορεί να κρίνει…
Ο αυριανός ανασχηματισμός έχει να κάνει με πρόσωπα και ισορροπίες. Δυστυχώς για τον Ελληνικό λαό, η κυβερνητική πολιτική θα παραμείνει η ίδια.
Στη Νέα Δημοκρατία συνεχίζουμε τον αγώνα για αλλαγή πολιτικής.
Και αλλαγή, πλέον, του ίδιου του πολιτικού σκηνικού…
Είναι πλέον σαφές ότι ο μόνος που μπορεί να δώσει τη λύση είναι ο Ελληνικός λαός».

Παρασκευή 10 Ιουνίου 2011

Ξέρω ότι οι Έλληνες θέλουν να μείνω όρθιος και να κάνω τις σωστές επιλογές


«Δεκατρείς μήνες μετά την ψήφιση του Μνημονίου, ο Πρωθυπουργός έκανε σήμερα διάγγελμα, για να πει τα… ίδια που είχε πει και τότε!
Η πολιτική εκείνη απέτυχε!
Η ίδια συνταγή συνεχίζεται!
Στο ίδιο αδιέξοδο βρίσκεται η χώρα.
Η αξιοπιστία της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης έχει ήδη κριθεί από τα αποτελέσματά της.
Είναι, επίσης, φανερό ότι ο κ. Παπανδρέου δεν κατανόησε τη λογική και τα μέτρα που προτείναμε για την επανεκκίνηση της οικονομίας.
Βάζει νέους φόρους πάνω στους ήδη μεγάλους φόρους, τους φορτώνει στους ίδιους ώμους και νομίζει ότι έτσι κάνει τις μεγάλες αλλαγές που έχει ανάγκη η χώρα.
Τέτοια πολιτική, που βαθαίνει την κρίση, η Νέα Δημοκρατία δεν μπορεί να προσυπογράψει.
Ξέρω ότι η ελληνική κοινωνία ζει με αγωνίες και αβεβαιότητα.
Ξέρω ότι οι Έλληνες θέλουν να μείνω όρθιος και να κάνω τις σωστές επιλογές.
Ξέρω ότι η συστράτευση πρέπει να δίνει προοπτική και αισιοδοξία.
Γι’ αυτό και η μόνη συστράτευση που έχει νόημα, είναι για τη διόρθωση του λάθους και την επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου».