Τις τελευταίες μέρες έγιναν πάρα πολλά.
Η χώρα πέρασε σοβαρή δοκιμασία.
Αντιμετώπισε κινδύνους.
Δεκαετίες ευρωπαϊκής πορείας και σταθερότητας της χώρας απειλήθηκαν άμεσα...
Πράγματι, με την απερίγραπτη πρωτοβουλία Παπανδρέου για δημοψήφισμα, ακυρώθηκε η 6η δόση που είχε εγκριθεί από την 26η Οκτωβρίου, αμφισβητήθηκε ευθέως η παρουσία μας στο ευρώ και κατέρρευσε κάθε ίχνος αξιοπιστίας της επίσημης Ελλάδας στον έξω κόσμο.
Η χώρα βρέθηκε ουσιαστικά χωρίς κυβέρνηση και χωρίς Πρωθυπουργό, σε στιγμές που η διεθνής κρίση χρέους γενικευόταν και χτύπαγε πλέον κι άλλες χώρες της ευρωζώνης.
Τη στιγμή εκείνη η Νέα Δημοκρατία πήρε πρωτοβουλία να δώσει διέξοδο στο πρόβλημα της ακυβερνησίας, αλλά και στον κίνδυνο της εσωτερικής έκρηξης και της εξωτερικής κατάρρευσης:
Θέσαμε, λοιπόν, τέσσερις στόχους:
-- Να αλλάξει ο Πρωθυπουργός.
-- Να δημιουργηθεί μεταβατική κυβέρνηση «ειδικού σκοπού»:
-- Να ξεμπλοκάρει η 6η δόση και να προχωρήσει η νέα δανειακή σύμβαση – αυτός ήταν ο ειδικός σκοπός.
-- Και να οδηγηθεί η χώρα, το ταχύτερο, σε εκλογές.
Τα δύο πρώτα θα έλυναν το πρόβλημα της επικίνδυνης ακυβερνησίας.
Ο ειδικός σκοπός θα διασφάλιζε την παραμονή της χώρας στο ευρώ.
Και οι εκλογές θα διασφάλιζαν την εσωτερική ομαλότητα.
Μέσα σε εφτά μέρες πετύχαμε και τα τέσσερα.
Κι αυτό δεν έχει ξαναγίνει ποτέ!
Ποτέ στο παρελθόν δεν έχει συμβεί η Αντιπολίτευση να καταφέρει αλλαγή κυβέρνησης και Πρωθυπουργού και προσφυγή στις κάλπες. Και μάλιστα με τρόπο που αποκαθιστά την ομαλότητα, σέβεται απολύτως τη συνταγματική τάξη και ξεμπλοκάρει όλες τις εκκρεμότητες.
Και το καταφέραμε, ενώ απέναντί μας χρησιμοποιήθηκαν όλες οι ραδιουργίες και τα πιο απίθανα τεχνάσματα, είτε για να ματαιωθούν οι εξελίξεις που δρομολογούσαμε, είτε για να εκτροχιαστούν, είτε για να μας φορτωθεί η ευθύνη για τη διαιώνιση του αδιεξόδου. Καταφέραμε κι εξουδετερώσαμε όλα αυτά.
Και η αλήθεια ήλθε στο φώς.
Η Νέα Δημοκρατία τον τελευταίο ενάμιση χρόνο έπεισε ότι είχε διορατικότητα
να δει που οδηγούσε η λάθος πολιτική που εφαρμόστηκε.
Ενώ δικαιώθηκαν και η κριτική της και οι θέσεις της. Για την επείγουσα ανάγκη να υπάρξει Ανάκαμψη...
Τις τελευταίες μέρες, η Νέα Δημοκρατία έπεισε και για κάτι ακόμα: ότι μπορεί να παρεμβαίνει και να αλλάζει τη φορά των πραγμάτων. Να αποφεύγει τα χειρότερα
και να δρομολογεί νέες εξελίξεις, να ανοίγει νέους δρόμους, αδιανόητους
μέχρι πριν λίγο...
* Από την πρώτη στιγμή, είπα «το δημοψήφισμα θα ματαιωθεί πάση θυσία», πριν ακόμα πάει ο κ. Παπανδρέου στις Κάννες.
Πριν εισπράξει την κατακραυγή όλων των ευρωπαίων ηγετών, είπα δημόσια ότι θα κάναμε τα πάντα για να αποσυρθεί το ολέθριο δημοψήφισμα.
Και αποσύρθηκε...
* Δύο μέρες αργότερα όταν ζητήσαμε να γίνει μεταβατική κυβέρνηση, κάποιοι αναρωτήθηκαν: μήπως θα έπρεπε να περιμένουμε να... ρίξουν τον κ. Παπανδρέου οι ίδιοι οι βουλευτές του; Μήπως δεν θα έπρεπε να ζητήσουμε την παραίτησή του πριν «αποχωρήσουν» οι δικοί του ή πριν αποχωρήσει μόνος του;
Ε λοιπόν, όχι! Η Αντιπολίτευση δεν υπάρχει για να κλείνεται στο καβούκι της και να παραχωρεί τις πρωτοβουλίες σε άλλους, όταν η χώρα είναι ακυβέρνητη.
Πήραμε την πρωτοβουλία γιατί ήταν υποχρέωση και καθήκον μας να προτείνουμε διέξοδο, να δώσουμε λύση. Κι όχι να εξαρτάμε την τύχη της χώρας από τις εσωτερικές διαμάχες στο ΠΑΣΟΚ.
Το έχω πει πολλές φορές: Δεν πιστεύουμε στη Ν.Δ. στην πολιτική του «ώριμου φρούτου».
Δεν περιμένουμε το αντίπαλο κόμμα να καταρρεύσει από μόνο του, κι ως τότε όλα να γίνουν στάχτη...
Είμαστε Αντιπολίτευση εθνικής ευθύνης. Όταν η χώρα μένει ακυβέρνητη, είναι δική μας η ευθύνη να ανοίξουμε διέξοδο.
Ούτε είχαμε, άλλωστε, καμία εγγύηση ότι ο κ. Παπανδρέου θα αποχωρούσε ή θα τον... «απομάκρυναν».
Κι ούτε η χώρα μπορούσε να περιμένει άλλο. Πήραμε την πρωτοβουλία, ανοίξαμε δρόμο – όλα με θρησκευτική ευλάβεια στη συνταγματική τάξη – και τελικώς
δημιουργήθηκε μεταβατική κυβέρνηση. Όπως το είχαμε υποσχεθεί.
* Κάποιοι είπαν ότι δεν θα έπρεπε ίσως, να είχαμε δεσμευτεί σε συγκεκριμένη ημερομηνία εκλογών. Ότι θα έπρεπε, λέει, να είμαστε πιο «ελαστικοί» στην ημερομηνία.
Δεν καταλαβαίνουν, προφανώς, ότι η ημερομηνία των εκλογών δεν είναι δικό μας θέμα μόνο. Είναι απαραίτητη «βαλβίδα ασφαλείας» για να αποτρέψει κοινωνική έκρηξη! Τα πράγματα στην κοινωνία, όπως έδειξαν και τα γεγονότα της 28ης Οκτωβρίου σε όλη την Ελλάδα, έχουν φτάσει σε οριακό σημείο.
Τα κατάφερε ο κ. Παπανδρέου η Οικονομία και η Κοινωνική μας συνοχή να κρέμονται από μια κλωστή.
Όμως, όταν γνωρίζουν όλοι ότι θα γίνουν εκλογές σε τρείς μήνες, αυτό λειτουργεί καταπραϋντικά. Όταν δεν υπάρχει τέτοια προσδοκία και η νομιμοποίηση της κυβέρνησης είναι στον αέρα, τότε η έκρηξη μπορεί να είναι πιο κοντά απ’ ό,τι πιστεύουν ή απ’ ό,τι φοβούνται πολλοί.
Επιμείναμε, λοιπόν, σ’ αυτό που είχαμε δεσμευτεί: εκλογές το ταχύτερο δυνατό! Κι αυτό είναι στις 19 Φεβρουαρίου. Και προέκυψε όχι αυθαίρετα, αλλά μετά από ανάλυση του χρονοδιαγράμματος σε συζήτηση αντιπροσώπων μας με την ομάδα Βενιζέλου στο υπουργείο Οικονομικών.
Δείξαμε «ελαστικότητα». Θα προτιμούσαμε εκλογές άμεσα. Αλλά δεν προλαβαίναμε να ψηφιστεί ο Προϋπολογισμός του 2012 και να εκταμιευτεί η 6η δόση και να γίνουν όλα τα υπόλοιπα ως τα τέλη Δεκεμβρίου, με ενδιάμεση διάλυση της Βουλής και τρείς τουλάχιστον εβδομάδες προεκλογικής εκστρατείας.
Αν δεν χανόταν πολύτιμος χρόνος με τα απονενοημένα διαβήματα για δημοψήφισμα και με τις δολοπλοκίες Παπανδρέου να παραμείνει στην Πρωθυπουργία, ίσως προλαβαίναμε οριακά. Αλλά τώρα πια δεν προλαβαίναμε.
Και πήγαμε στην επόμενη συντομότερη λύση: 19 Φεβρουαρίου.
* Κάποιοι λένε ότι μπορεί οι εκλογές να τραβήξουν σε μάκρος.
Απαντάω, ότι δεν είναι στο χέρι κανενός να τραβήξει όσο θέλει τη διάρκεια μιας προσωρινής κυβέρνησης, χωρίς άλλη «νομιμοποίηση» πέρα από τη στήριξή της σε τρία κόμματα.
Εμείς θέλουμε να επιτύχει στην αποστολή της και θα τη βοηθήσουμε να επιτύχει. Αλλά το πόση διορία έχει θα εξαρτηθεί – μεταξύ άλλων – και από μας!
Κι εμείς όταν λέμε «προσωρινή» εννοούμε προσωρινή!
Κι εδώ θα ’μαστε τότε να τα πούμε...
* Κάποιοι είπαν ότι ίσως θα έπρεπε να είχαμε προτείνει εμείς λύση νέου Πρωθυπουργού. Ή να είχαμε απορρίψει τα πρόσωπα που πρότεινε ο κ. Παπανδρέου, που δεν ταίριαζαν με την κρισιμότητα των περιστάσεων.
Προσέξτε: Όσο παραμένει η ίδια Βουλή, την πρωτοβουλία της πρότασης νέου Πρωθυπουργού την έχει, έτσι κι αλλιώς, ο αρχηγός της σημερινής πλειοψηφίας.
Αυτό επιτάσσει η συνταγματική τάξη.
Κι εμείς πορευθήκαμε με σεβασμό στο Σύνταγμα...
Αν εμείς προτείναμε κάποιο πρόσωπο από τη δική μας παράταξη, θα μας έλεγαν ότι παρεμβαίνουμε με κομματική ιδιοτέλεια, όχι για να βοηθήσουμε τη χώρα.
Αν εμείς αρχίζαμε τα «δεν θέλω εκείνον, φέρε τον άλλο», θα δίναμε το πρόσχημα
να διαιωνιστεί το αδιέξοδο, από ένα παραιτημένο Πρωθυπουργό που ήταν ακόμα γαντζωμένος στο θώκο του.
Εδώ δεν το κάναμε και μας το είπαν. Σκεφτείτε να το είχαμε κάνει κιόλας...
Δική μας προτεραιότητα ήταν να αποκτήσει η χώρα κυβέρνηση.
Και απέκτησε...
Αποδείχθηκε εκ των υστέρων, ότι στον κ. Παπαδήμο δεν είχαν κάνει καν πρόταση ως τα μεσάνυχτα της περασμένης Τετάρτης, όταν τότε μου το πρότεινε τηλεφωνικά ο κ. Παπανδρέου, λίγες μόνον ώρες πριν το τελευταίο Συμβούλιο Αρχηγών, αν και το όνομά του κυκλοφορούσε από μέρες.
Κι όχι μόνον αυτό: Το «Μαξίμου ενημέρωνε» πως ο κ. Παπαδήμος είχε, τάχα, θέσει «όρους» ειδικά για μένα, προκειμένου να αναλάβει. Γνώριζαν ότι δεν επρόκειτο να δεχθώ όρους. Και το έκαναν, προφανώς, για να απορρίψω την υποψηφιότητα Παπαδήμου. Ήξεραν ότι δεν έχω πρόβλημα με το πρόσωπο, αλλά όρους δεν δέχομαι.
Δεν έπεσα στην παγίδα…
Και ήλθαν όλα στο φώς. Και μάλιστα από το στόμα του ίδιου του νέου Πρωθυπουργού...
Ο οποίος διευκρίνισε, ότι δεν τέθηκαν όροι. Διαψεύδοντας όσα αντίθετα διέδιδε ως τότε η προπαγάνδα του ΠΑΣΟΚ.
Και ο κ. Παπαδήμος διευκρίνισε, επίσης, ότι η κυβέρνηση την οποία αναλαμβάνει
να δημιουργήσει είναι «μεταβατική», όπως ακριβώς επιμέναμε εξ αρχής, άρα δεν είναι «συγκυβέρνηση».
Διευκρίνισε ακόμα, ότι δεσμεύεται από την απόφαση της Προεδρίας της Δημοκρατίας που συνυπέγραψαν οι αρχηγοί των δύο μεγαλυτέρων κομμάτων, την προ-περασμένη Κυριακή το βράδυ. Και η απόφαση εκείνη περιλαμβάνει και τις εκλογές μόλις ολοκληρωθεί η αποστολή της.
Όλα, λοιπόν, ήλθαν στο φώς.
* Κάποιοι είπαν ακόμα ότι δεν θα έπρεπε να συμμετάσχουμε στη νέα
μεταβατική κυβέρνηση.
Και κάποιοι άλλοι, αντίθετα, είπαν ότι θα έπρεπε να είχαμε διεκδικήσει περισσότερα υπουργεία.
Αν δεν συμμετείχαμε καθόλου, θα ήταν σαν να υπονομεύαμε τη νέα κυβέρνηση.
Αν συμμετείχαμε σε περισσότερα υπουργεία, θα ήταν σαν να αμφισβητούσαμε
το μεταβατικό της χαρακτήρα.
Σαν να προσχωρούσαμε κι εμείς στην ιδέα της «συγκυβέρνησης».
Εμείς μείναμε προσηλωμένοι σε αυτό που λέγαμε: Στηρίζουμε την αποστολή της νέας κυβέρνησης, άρα συμμετέχουμε σε υπουργεία υψηλού συμβολισμού,
αλλά χωρίς δικά μας κοινοβουλευτικά στελέχη και χωρίς ανάμιξη σε διαχείριση.
Και δεν αφήνουμε καμία υποψία «συγκυβέρνησης». Η συμμετοχή μας θα είναι καθαρά συμβολική και μέχρι να λήξει ο «ειδικός σκοπός» για τον οποίο συγκροτήθηκε
η νέα κυβέρνηση.
Δουλειά της νέας μεταβατικής κυβέρνησης είναι αυτά που προσδιορίζει ο «ειδικός σκοπός» τον οποίο ανέλαβε: Ξεμπλοκάρισμα της 6ης δόσης, προώθηση της νέας δανειακής σύμβασης και εκλογές σε τρείς μήνες.
Σε αυτά δεσμευόμαστε να βοηθήσουμε - και θα το κάνουμε...
Σε όλα τα άλλα δεν έχουμε αναλάβει οποιαδήποτε δέσμευση.
Και η ίδια η κυβέρνηση, διάρκειας 100 ημερών περίπου,
θα πρέπει να επικεντρωθεί στον «ειδικό σκοπό» της
και να φέρει σε πέρας την καθημερινότητα.
Δεν θα δημιουργήσουμε προβλήματα σε τίποτε απ’ αυτά.
Και δεν θα στηρίξουμε τίποτε παραπάνω. Εκτός, βέβαια, όσα συμφωνούμε.
Το ότι πήραμε τα δύο σημαντικά και υψηλότατου εθνικού συμβολισμού υπουργεία, Εξωτερικών και Άμυνας, στέλνει παντού τα μηνύματα που οφείλουμε να στείλουμε.
Και δείχνει ότι στηρίζουμε το έργο της μεταβατικής κυβέρνησης.
Και κάτι ακόμα. Θέλω την προσοχή σας:
Δεν δίνουμε κανένα συγχωροχάρτι. Σε κανέναν.
Ευθύνες για εκείνα που συνέβησαν ως σήμερα από την κυβέρνηση Παπανδρέου δεν επωμιζόμαστε!
Δεν διαγράφεται ό,τι έχει γίνει ως τώρα...
Ευθύνες υπάρχουν εδώ που φτάσαμε.
Θα καταλογιστούν εκεί που πρέπει και θα τις αναλάβουν αυτοί που πρέπει!
Τι σημαίνει, λοιπόν, η συμμετοχή μας στην κυβέρνηση Παπαδήμου;
Εμείς την προκαλέσαμε, εμείς πρέπει να είμαστε παρόντες.
Γιατί; Γιατί αυτό επιβεβαιώνει ότι εμείς ήμασταν ο βασικός μοχλός για την απομάκρυνση του κ. Παπανδρέου, για τη ματαίωση του δημοψηφίσματος και για την προκήρυξη εκλογών. Εμείς φέραμε «μεταβατική κυβέρνηση ειδικού σκοπού» και περιορισμένης διάρκειας, όταν άλλοι πρότειναν «συγκυβέρνηση»...
Γιατί –επαναλαμβάνω- δεν συμμετέχουμε περισσότερο αναλαμβάνοντας κι άλλα υπουργεία;
Γιατί, απλούστατα, αυτό θα σήμαινε συγκυβέρνηση! Κι εμείς δεν θέλουμε συγκυβέρνηση.
Εμείς δεν θέλουμε να αναλάβουμε ευθύνη για όσα έγιναν επί δύο χρόνια...
Αν αναλάμβαναν κι άλλοι δικοί μας υπουργοί, θα χρειάζονταν τρείς μήνες για να ενημερωθούν. Εμείς σε τρείς μήνες θα έχουμε εκλογές.
Αν, επομένως, δεχόμασταν μεγαλύτερη συμμετοχή, θα δίναμε την εντύπωση
ότι απομακρυνόμαστε από το στόχο εκλογών της 19ης Φεβρουαρίου.
Το τονίζω και πάλι σε όσους δεν καταλαβαίνουν ή κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν:
Η κυβέρνηση αυτή δεν είναι συγκυβέρνηση! Φαίνεται κι από τον αριθμό των μελών της και από τη σύνθεσή της κι από την περιορισμένη της διάρκεια…
Συγκυβέρνηση θα ήταν αν είχαμε κοινή πολιτική για μεγάλο χρόνο κι αφού μοιράζαμε τις καρέκλες.
Πολλοί αυτό ήθελαν.
Και στενοχωρήθηκαν που δεν το κάναμε. Θα μείνουν με τον καημό…
Η κυβέρνηση αυτή, λοιπόν, είναι μεταβατική, ειδικού σκοπού και σύντομης διάρκειας, όπως συμφωνήθηκε στο Συμβούλιο των Πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Δεν είναι «προθάλαμος» κυβερνητικών συνεργασιών ερήμην του ελληνικού λαού.
Όσοι, λοιπόν, ζητούν να διευρυνθεί είτε το περιεχόμενο της αποστολής της είτε η χρονική διάρκειά της, δημιουργούν πρόβλημα στον ίδιο το νέο Πρωθυπουργό.
Η λύση που συμφωνήσαμε εξυπηρετεί τα συμφέροντα του Ελληνικού λαού και κανενός άλλου. Να ’μαστε εξηγημένοι από την αρχή...
* Κάποιοι άλλοι υπονόησαν ότι εγκαταλείψαμε την αντίθεσή μας με την πολιτική του Μνημονίου.
Αυτό είναι το πιο ανόητο και το πιο κακόπιστο απ’ όλα. Και το πιο εύκολο να απαντηθεί. Κι έχω δώσει, ήδη, την πρώτη απάντηση:
Η κριτική μας για την Πολιτική που εφαρμόστηκε ως τώρα παραμένει ισχυρή.
Οι απόψεις δεν είναι... πουκάμισα να τις αλλάζεις.
Η κριτική μας γίνεται ακόμα ισχυρότερη, γιατί έχει πλήρως επαληθευθεί! Ό,τι προβλέψαμε έγινε: Ή ύφεση που δημιουργήθηκε εξουδετέρωσε τις προσπάθειες για μείωση του ελλείμματος. Και εκτόξευσε το χρέος πέρα από κάθε πρόβλεψη...
Αν έγινε «αναπόφευκτο» το κούρεμα κατά 50%, είναι ακριβώς γιατί απέτυχε η ως τώρα πολιτική κι έπεσαν έξω όλες οι υποθέσεις στις οποίες στηρίχθηκε κι όλες
οι προβλέψεις τις οποίες έκανε.
Και να θέλαμε να εγκαταλείψουμε την κριτική μας αυτή δεν θα μπορούσαμε, γιατί τώρα την υιοθετούν και πολλοί απ όσους μας επέκριναν πριν ενάμιση χρόνο. Και μέσα στην Ελλάδα και έξω από την Ελλάδα...
Ε, λοιπόν, δεν έχουμε καμία διάθεση να εγκαταλείψουμε την κριτική μας, πολύ περισσότερο όταν την επιβεβαιώνουν πια και τα αποτελέσματα του φετινού Προϋπολογισμού.
Δύο αριθμούς θα σας πω μόνο: Τα δημόσια έσοδα δεκαμήνου φέτος είναι μειωμένα κατά 4,4%, ενώ προβλεπόταν για όλο το έτος αύξηση κατά 8,5% αρχικά και κατά 1% τελευταία. Κι η κατάσταση όσο πάει επιδεινώνεται: Μόνο τον Οκτώβριο τα δημόσια έσοδα ήταν μειωμένα κατά 7%, περίπου, σε σχέση με πέρσι τον ίδιο μήνα.
Ακόμα, αρχικά προβλεπόταν ότι το έλλειμμα για ολόκληρη τη φετινή χρονιά θα μειωθεί κατά 4%. Κι, όπως προκύπτει το πρώτο εννεάμηνο, το έλλειμμα αυξήθηκε κατά 15%!
Ασφαλώς, λοιπόν, το αίτημά μας να αλλάξει πολιτική - να αλλάξει μείγμα πολιτικής – παραμένει. Και ενισχύεται μάλιστα...
Ενισχύεται από τα αποτελέσματα εκτέλεσης του τρέχοντος Προϋπολογισμού, που δείχνουν πως είχαμε δίκιο: Η ύφεση που προκλήθηκε από το τωρινό μείγμα πολιτικής, επιδεινώνει το έλλειμμα.
Ενισχύεται ακόμα περισσότερο από τις επίσημες προβλέψεις της Ευρωζώνης, που δείχνουν ότι υπάρχει πλέον ορατός κίνδυνος να βρεθεί την επόμενη χρονιά ολόκληρη η Ευρώπη σε νέα ύφεση, πριν προλάβει να συνέλθει από την προηγούμενη.
Και σε τέτοιες περιστάσεις τα ελλείμματα παντού αυξάνονται, όπως ακριβώς συνέβη το 2008-2009 σε όλη την Ευρώπη. Κι αν θέλουμε να το αποφύγουμε αυτό, χρειάζονται επειγόντως μέτρα άμεσης Ανάκαμψης, όχι μέτρα που οδηγούν σε βαθύτερη ύφεση...
Κι αυτά χρειάζονται πλέον παντού! Πολύ περισσότερο χρειάζονται στην Ελλάδα, όπου αν επαληθευθούν οι προβλέψεις θα βρεθεί, για 5η συνεχή χρονιά, σε ύφεση, πράγμα που δεν έχει γίνει ποτέ ούτε στην Ελλάδα ούτε σε οποιαδήποτε χώρα της Ευρωζώνης. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται: απίστευτη ανεργία, φυγή των νέων μας, διάλυση της μεσαίας τάξης, έλλειψη ρευστότητας, καταστροφή των επιχειρήσεων, απελπισία των μικρομεσαίων, εθνική οικονομική και κοινωνική κατάθλιψη.
Έχουμε, λοιπόν, ισχυρά επιχειρήματα να συνεχίσουμε να επιμένουμε σε αυτά που λέμε εξ αρχής. Ότι χρειάζονται μέτρα Ανάκαμψης! Και χρειάζονται άμεσα, αλλιώς η κατάσταση της χώρας θα χειροτερέψει ακόμα παραπάνω..
Κι αυτό θα κάνουμε. Μόνο που για να το επιτύχουμε, η Ελλάδα πρέπει να ανακτήσει την αξιοπιστία της, την οποία, εξ αιτίας των απίστευτων λαθών του κ. Παπανδρέου, την είχε πλήρως απολέσει.
Κι αυτό ακριβώς κάναμε. Βοηθήσαμε να αποκατασταθεί η αξιοπιστία της Ελλάδας και να διασωθεί η παρουσία της στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ, ώστε να μπορέσουμε, στη συνέχεια, να ζητήσουμε αλλαγή πολιτικής.
Αλλιώς, θα καλούμασταν να κυβερνήσουμε μια χώρα σε ερείπια.
Και δεν θα αφήναμε ποτέ τη χώρα να γίνει ερείπια, προκειμένου να την κυβερνήσουμε εμείς μετά...
Κι ας ρίχνουν λάσπη ορισμένα «παπαγαλάκια» ότι ο Σαμαράς βιάζεται να κυβερνήσει. Δεν έμεινα έξω από την Πολιτική τόσα χρόνια από… «βιασύνη». Ούτε από υπολογισμό. Την Πατρίδα μου ακούω, τις εντολές της και τη συνείδησή μου…
* Κάποιοι αναρωτιούνται τέλος, τι θα ψηφίσουμε από δω και μπρος;
Απαντώ: Δεν θα ψηφίσουμε νέα μέτρα! Αυτό άλλωστε το έχει πει και η Τρόικα, το έχει πει ρητά και η προηγούμενη Κυβέρνηση, το επανέλαβε χθες και η νέα κυβέρνηση: ότι δεν θα χρειαστούν νέα μέτρα ούτε για το τέλος του 2011 ούτε για το 2012! Και πάντως, εμείς νέα μέτρα δεν θα ψηφίσουμε...
Ο Προϋπολογισμός του 2012 έχει ουσιαστικά ψηφιστεί με το Μεσοπρόθεσμο και το Πολυνομοσχέδιο. Εμείς διαφωνήσαμε με πολλά από τα μέτρα που περιέχει. Τώρα είναι διαδικαστικό θέμα η επαναψήφισή του. Εμείς, όπως το έχουμε πει πολλές φορές ως τώρα, αυτά που η χώρα έχει ήδη δεσμευτεί δεν τα αμφισβητούμε. Όσα πρέπει, θα προσπαθήσουμε να τα αλλάξουμε όταν μας δοθεί η ευκαιρία.
Δεν θα εμπλακούμε σε διαδικαστικές λεπτομέρειες. Το βασικό τώρα είναι να ξεμπλοκάρει η 6η δόση και να προχωρήσει η νέα δανειακή σύμβαση. Όσα, ήδη, έχουν ψηφιστεί δεν θα τα αμφισβητήσουμε. Και νέα μέτρα δεν θα ψηφίσουμε. Κι όταν μπορέσουμε θα αλλάξουμε ό,τι χρειάζεται να αλλάξει.
Αλλά γι’ αυτό θα χρειαστούμε και ισχυρή λαϊκή εντολή, μετά από τις εκλογές.
Έτσι κι αλλιώς, κάθε τρείς μήνες γίνονται αξιολογήσεις για το πώς πάνε τα πράγματα. Και ως το Ιούνιο πρέπει να έχουμε διαπραγματευθεί τα πρόσθετα του 2013.
Θα υπάρξουν πολλές ευκαιρίες να ζητήσουμε και να συζητήσουμε αλλαγές στο μείγμα πολιτικής. Η Ευρώπη, άλλωστε, αυτό έκανε πάντα. Έπαιρνε αποφάσεις μετά από εξαντλητικό και βασανιστικό διάλογο. Τις αλλαγές δεν θα πάψουμε, λοιπόν, να τις ζητάμε. Τα γεγονότα μας επιβεβαιώνουν και συμμάχους θα αναζητήσουμε και θα βρούμε. Παντού! Ήδη, είναι πάρα πολλές πια οι φωνές στο εξωτερικό που συμφωνούν μαζί μας.
Περιμένω, βέβαια, να ακούσω από τους γνωστούς κακόβουλους και κακόπιστους, ότι η Νέα Δημοκρατία τώρα στηρίζει τα «χαράτσια» και τους φόρους. Η δική μας, όμως, υπογραφή δεν υπάρχει κάτω από τη δική τους! Να μη το ξεχνάνε.
Και να θυμούνται ότι τον αγώνα αυτόν τον κάνουμε για να έλθει κάποτε η στιγμή που θα μπορέσουμε να μειώσουμε, κι όχι να αυξήσουμε, τους υπέρμετρους φόρους που έχουν μπει στον ελληνικό λαό.
* Λένε κάποιοι ότι για να ξεμπλοκάρει η 6η δόση πρέπει να υπογράψουμε κοινή δήλωση με όλα τα κόμματα που υποστηρίζουν τη νέα μεταβατική κυβέρνηση.
Το είπα και πριν, το λέω και τώρα: Εγώ τέτοιου είδους δηλώσεις δεν υπογράφω.
Τα όσα έχω πει μέχρι σήμερα, αλλά και το πλαίσιο αρχών που συμφωνήσαμε παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας και που αποτυπώθηκε στις δύο ανακοινώσεις της Προεδρίας, αρκεί.
Άλλωστε, όλα αυτά τα γνωρίζουν και οι εταίροι μας: Ότι συμφωνώ με τους στόχους, να περιοριστεί η σπατάλη του Δημοσίου, να εξαλειφθεί το έλλειμμα, να μειωθεί το χρέος, να γίνουν διαρθρωτικές αλλαγές. Αλλά δεν συμφωνώ με ό,τι ακυρώνει την Ανάκαμψη κι
απαγορεύει σε ένα δοκιμαζόμενο λαό να διατηρήσει την ελπίδα ότι μετά τη δοκιμασία του υπάρχει φως. Γιατί κανείς και τίποτε σ’ αυτόν τον κόσμο δεν επιβιώνει χωρίς Ελπίδα.
Ασφαλώς ό,τι υπογράφηκε από την χώρα δεν το αμφισβητώ. Το είχα πει από την πρώτη στιγμή: «το κράτος έχει συνέχεια και η Ελλάδα έχει φιλότιμο».
Αλλά αυτά που πρέπει να αλλάξουν θα προσπαθήσω να αλλάξουν.
Άλλωστε, οι όροι του Μνημονίου έχουν αλλάξει τόσες φορές ως τώρα...
Ασφαλώς – πρώτοι εμείς το προτείναμε άλλωστε - πρέπει να γίνουν αποκρατικοποιήσεις και αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας. Αλλά αυτό, και πάλι ασφαλώς και συμφωνούν οι πάντες και μέσα και έξω, δεν μπορεί να γίνει από τη μία μέρα στην άλλη, διότι θα είναι «ξεπούλημα» όσο-όσο.
Ασφαλώς, θα ζητήσουμε να επεκταθούν οι χρονικές προθεσμίες εκεί που χρειάζεται, ώστε η αξιοποίηση να μην είναι «ξεπούλημα».
Ασφαλώς, πρέπει να υπάρξουν πρωτογενή πλεονάσματα. Μιλώντας ρεαλιστικά όμως, σε συνθήκες τόσο βαθιάς ύφεσης όπως η σημερινή, αυτό θα είναι παρά πολύ δύσκολο.
Θα ζητήσουμε μέτρα ανάκαμψης, για να γίνουν εφικτά τα πρωτογενή πλεονάσματα. Θέλουμε να προχωρήσει η δημοσιονομική προσαρμογή με ρεαλιστικούς όρους.
Κι αυτό σημαίνει Ανάκαμψη!
Τίποτε απ’ όλα αυτά δεν είναι καινούργιο. Αυτή ήταν η άποψή μας εξ αρχής. Αυτήν επαναλαμβάνω συνεχώς. Αυτό λέω και τώρα. Τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο.
Αυτές είναι οι θέσεις που έχω πάρει δημόσια εδώ και πολύ καιρό. Αυτές είναι οι θέσεις για τις οποίες έχω ενημερώσει τους συναδέλφους μου στο ΕΛΚ. Αυτές είναι οι θέσεις για τις οποίες στηρίζω την αποστολή της σημερινής μεταβατικής κυβέρνησης.
Για να την ολοκληρώσει και να πάμε σε εκλογές.
Και στο μεταξύ να αναζητήσουμε και να βρούμε παντού, στηρίγματα και συμμάχους. Για να ξεπεράσουμε την κρίση με Ανάκαμψη και Ανάπτυξη. Για να πιάσουμε όλους τους στόχους και να βγάλουμε από πάνω μας την επιτήρηση.
Για να μπούμε σε ένα δρόμο διατηρήσιμης Ανάπτυξης με ανταγωνιστικότητα, όχι με δανεικά.
Αν, λοιπόν, σας ζητώ μεθαύριο να δώσετε ψήφο εμπιστοσύνης στη νέα μεταβατική κυβέρνηση, είναι για να υπερψηφίσουμε το ξεμπλοκάρισμα της 6ης δόσης και τις εκλογές σε 100 μέρες. Και να παραμείνουμε όλοι στη δέσμευση ότι δεν θα υπάρξουν νέα μέτρα.
Τίποτε λιγότερο, τίποτε περισσότερο.
* Και κάτι τελευταίο:
Όσοι νομίζουν πως η παραίτηση του κ. Παπανδρέου ήταν εύκολη υπόθεση κάνουν λάθος! Η Ιστορία θα δείξει ότι επί μέρες οι ελιγμοί του οδηγούσαν μόνιμα στο αδιέξοδο κι όχι στην ανάδειξη νέου υποψήφιου Πρωθυπουργού.
Ο κ. Παπανδρέου ήθελε να παρατείνεται αυτό το αδιέξοδο, ώστε να παραμένει ο ίδιος ως «μόνη λύση», μια που μόλις πριν λίγες μέρες είχε κερδίσει ψήφο εμπιστοσύνης...
Διάφοροι μεγαλο-παράγοντες του ΠΑΣΟΚ, προσπαθούν να μας πείσουν τώρα ότι εκείνοι οδήγησαν, τάχα, τον κ. Παπανδρέου σε παραίτηση.
Ποιοι; Αυτοί που λίγες μέρες πριν του έδωσαν ομόφωνα ψήφο εμπιστοσύνης στη Βουλή;
Ποιοι; Αυτοί που ψήφισαν ομόφωνα το δημοψήφισμα στο Υπουργικό Συμβούλιο;
Εκείνοι που χειροκροτούσαν κι έβγαιναν δημόσια και συνηγορούσαν με το δημοψήφισμα, όταν ο κ. Παπανδρέου πατούσε γκάζι μπροστά στο χείλος του γκρεμού;
Ο λαός δεν έχει χάσει τη μνήμη του… Και αυτό, τουλάχιστον, εμένα μου αρκεί.
* Για να τελειώνουμε:
-- Τι ακριβώς είναι προτιμότερο; 100 μέρες μεταβατική κυβέρνηση Παπαδήμου κι ύστερα εκλογές ή να συνεχιζόταν η κυβέρνηση Παπανδρέου για άλλα δύο χρόνια;
-- Τι ακριβώς είναι προτιμότερο; Μεταβατική κυβέρνηση για τρείς μήνες ή καταστροφικό δημοψήφισμα για την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ;
-- Τι είναι προτιμότερο; Μεταβατική κυβέρνηση για τρείς μήνες κι ύστερα εκλογές για να εκφραστεί ο ελληνικός λαός ή συγκυβέρνηση χωρίς καμιά νομιμοποίηση από τον ελληνικό λαό;
-- Τι είναι προτιμότερο; Τρείς μήνες μεταβατικός Πρωθυπουργός ο κ. Παπαδήμος ή ο κ. Παπανδρέου να παραμένει γαντζωμένος στην εξουσία για άλλα δύο χρόνια και να μη λέει να φύγει, αφού έχει διασύρει τη χώρα παντού;
-- Και κυρίως, τι σώζει τον τόπο; Να μείνει η Νέα Δημοκρατία να λέει την αλήθεια και το σωστό από το περιθώριο, την ώρα που βουλιάζει η Ελλάδα και χτυπιέται η Ευρωζώνη ή να παρέμβει η Νέα Δημοκρατία, να δώσει στην Ελλάδα αξιοπιστία στο εξωτερικό και στον ελληνικό λαό αίσθηση ομαλότητας;
Όσοι νόμισαν προς στιγμήν ότι αλλάξαμε θέσεις, πολύ σύντομα θα καταλάβουν πόσο λάθος έκαναν.
Όσοι δεν συνειδητοποίησαν πόσο κρίσιμη ήταν για την Ελλάδα η κατάσταση που διαμορφώθηκε τα προηγούμενα 24ωρα πολύ σύντομα θα το καταλάβουν.
Όσοι βλέπουν τη Νέα Δημοκρατία ως φορέα της μόνης εναλλακτικής λύσης, τώρα θα συνειδητοποιήσουν ότι η Νέα Δημοκρατία είναι, επιπλέον, και η καλύτερη εγγύηση της σταθερότητας και της ασφάλειας, για τον τόπο και τους Έλληνες της Ευρωπαϊκής μας πορείας.
Επί ενάμιση χρόνο δώσαμε εξετάσεις διορατικότητας και αποφασιστικότητας: Προτείναμε τη σωστή διέξοδο από την κρίση, δικαιωθήκαμε απόλυτα και επιμείναμε ως το τέλος.
Τώρα δώσαμε εξετάσεις αποτελεσματικότητας και ευθύνης. Με την παρέμβασή μας τη σωστή στιγμή, δώσαμε την καλύτερη λύση σε μια κρίση που παρέλυε και βούλιαζε τη χώρα.
Τους επόμενους μήνες οφείλουμε να πάμε κοντά στο κόσμο για να του δώσουμε κουράγιο και ελπίδα.
Πρέπει να γυρίσουμε κι όλο τον κόσμο, για να βρούμε στηρίγματα και συμμάχους.
Κι εσείς κι εγώ, θα κάνουμε και τα δύο. Και σε τρείς μήνες θα είμαστε έτοιμοι να στήσουμε την Ελλάδα ξανά στα πόδια της!
Μια παράταξη ενωμένη όσο ποτέ. Και έτοιμη για τα δύσκολα.
Γιατί η παράταξή μας δεν είναι για τα εύκολα.
Δεν είναι για να μοιράζει γενναιόδωρες υποσχέσεις με...δανεικά!
Είναι για τα δύσκολα αυτή η παράταξη.
Το 1974 αποκατέστησε τη Δημοκρατία κι οδήγησε τη χώρα στην Ευρώπη.
Το 2012 η Παράταξή μας καλείται να διαφυλάξει αυτή την πορεία, να αποκαταστήσει την Αξιοπρέπεια της χώρας και να την επαναφέρει στο δρόμο της Ανάπτυξης και της ευημερίας.
Αυτό είναι που χρωστάμε στο λαό μας.
Μη ξεχνάτε: του υποσχεθήκαμε Ελπίδα.
Ρεαλιστική προοπτική, όχι κούφια συνθήματα...
Με τις πράξεις μας του δείξαμε ότι ξέρουμε που πατάμε, ξέρουμε που πάμε, ξέρουμε να αποφεύγουμε τις κακοτοπιές και μπορεί ο λαός μας να υπολογίζει σε μας:
Δεν μείναμε αδιάφοροι, όταν η χώρα καταρρέει. Δεν μείναμε αμέτοχοι. Η παρέμβασή μας έδωσε τη λύση.
Αυτό κάναμε τα τελευταία 24ωρα.
Κι αυτό το κεφάλαιο εμπιστοσύνης, με πρωταγωνιστές εσάς τους βουλευτές της μεγάλης αυτής Παράταξης, θα αξιοποιήσουμε τους επόμενους μήνες.
Καλό αγώνα!
