Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Εδώ και τέσσερις μήνες, από την ώρα που ανέλαβε η
τρι-κομματική κυβέρνησή μας, αλλάζουμε τα πάντα: τρέχουμε να
υλοποιήσουμε δεσμεύσεις, να σπάσουμε την απομόνωση στο εξωτερικό, να
σταθεροποιήσουμε την κατάσταση στο εσωτερικό, να αποκαταστήσουμε την
αξιοπιστία της χώρας μας, να διαπραγματευθούμε μια διέξοδο με Ανάκαμψη.
Να βρούμε λεφτά για μισθούς και συντάξεις. Να σωθούν θέσεις εργασίας…
Σήμερα βρισκόμαστε μπροστά στην πιο κρίσιμη απόφαση που
χρειάστηκε να πάρει η Ελληνική Εθνική Αντιπροσωπεία τα τελευταία 37
χρόνια.
Να μιλήσουμε με ωμή ειλικρίνεια, λοιπόν, από την αρχή.
Πολλά από τα μέτρα που καλούμαστε να ψηφίσουμε σήμερα είναι
σωστά. Είναι εκείνα που αφορούν διαρθρωτικές αλλαγές και
μεταρρυθμίσεις. Θα έπρεπε να τα είχαμε πάρει μόνοι μας από χρόνια. Χωρίς
να μας το ζητήσει κανένας…
Υπάρχουν όμως κι άλλα, που αφορούν περικοπές μισθών και
συντάξεων. Αυτά είναι άδικα μέτρα και δεν υπάρχει κανένας λόγος να τα
ωραιοποιούμε.
Η αλήθεια είναι πως όλα – και τα σωστά και τα άδικα – είναι συμβατικές υποχρεώσεις που ήδη έχει αναλάβει η χώρα.
Μην παριστάνουμε ότι δεν το ξέρουμε αυτό.
Και μην παίξουμε μεταξύ μας αυτό το κακόγουστο θέατρο.
Είμαστε εκτός αγορών εδώ και τρία χρόνια. Δεν μπορούμε να
δανειστούμε κανονικά. Το θέμα είναι, ασφαλώς, να βγούμε απ’ αυτή την
κατάσταση. Αλλά όσο είμαστε, δεν μπορούμε να αγνοούμε τις περιορισμένες
επιλογές που έχουμε.
Γιατί αυτό θα βύθιζε την Ελλάδα σε πολύ χειρότερη συμφορά. Χειρότερη από οποιοδήποτε μέτρο παίρνουμε σήμερα.
Και από αυτά τα μέτρα κανείς δεν μπορεί να εξαιρείται. Κι
αν υπάρχουν παρατάξεις που χαϊδεύουν, όπως έκαναν απόψε, αυτιά όταν
κόβουμε από αγρότες και συνταξιούχους, τότε- θα το πω ωμά- ότι ψήφους
ψαρεύουν. Δεν προστατεύουν το Εθνικό συμφέρον. Προνόμια προωθούν, όχι
δικαιοσύνη!
Και το χειρότερο: την απλή κοινωνία που μας ακούει περιφρονούν. Τον απλό τον κόσμο. Κι ας κόπτονται, τάχα, για το αντίθετο.
Και να σας πω και κάτι ακόμα: Η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα στο
επίκεντρο μιας περιοχής που εμφανίζει όλο και μεγαλύτερη γεωπολιτική
αστάθεια.
Και είναι πολλοί πλέον, μεγάλες και μικρότερες χώρες, εντός
και εκτός Ευρώπης, που από το δικό τους συμφέρον βλέπουν την ανάγκη να
σταθεροποιηθεί η χώρα μας.
Όχι να τιναχθεί στον αέρα.
Αυτό ίσως πριν δυο χρόνια δεν το καταλάβαιναν.
Τώρα όμως το καταλαβαίνουν όλο και περισσότεροι…
Άρα, η Ελλάδα, που ήταν μέχρι σήμερα απομονωμένη, μπορεί κι από αυτό το σημείο να βρει στηρίγματα.
Αλλά για να σωθεί ένας λαός, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πρέπει να το θέλει ο ίδιος.
Και για να τον εμπιστευθούν οι όποιοι σύμμαχοι πρέπει ο ίδιος να είναι ενωμένος προς τα μέσα και αξιόπιστος προς τα έξω.
Τη μάχη της αξιοπιστίας προς τα έξω, τη δώσαμε τους τελευταίους μήνες και την κερδίσαμε σε πολύ μεγάλο βαθμό.
Σήμερα, όμως, πρέπει να επισφραγίσουμε εδώ μέσα αυτή την νέα αξιοπιστία της Ελλάδας.
Έτσι σήμερα ψηφίζουμε:
– Για το αν θα διασφαλίσουμε την παρουσία μας στην
ευρωζώνη, ή αν θα επιστρέψουμε στη διεθνή απομόνωση, θα αφεθούμε στην
απόλυτη χρεοκοπία και θα καταλήξουμε στη δραχμή. Γι’ αυτό αποφασίζουμε…
– Για το αν θα σταθεροποιήσουμε τη Ελλάδα, την Οικονομία
της και τη Δημοκρατία της, ή αν θα αφεθούμε στη δίνη μιας άμεσης
χρεοκοπίας, που θα πυροδοτήσει κοινωνικές εκρήξεις, με συγκρούσεις των
άκρων, με εσωτερικό σπαραγμό. Γι’ αυτό αποφασίζουμε…
– Για το αν θα βγούμε από την κρίση ενωμένοι, όσο ποτέ
άλλοτε, ή αν θα συνεχίσουμε να τσακωνόμαστε και να ρίχνουμε τις ευθύνες ο
ένας στον άλλο, την ώρα που η Ελλάδα βουλιάζει μέσα στην κρίση.
Σε αυτά απαντάμε σήμερα. Σε αυτά αποφασίζουμε…
Εν πάση περιπτώσει, εγώ δέχομαι ορισμένοι να έχουν
ορισμένες αποκλειστικότητες. Να νομίζουν ότι τις έχουν. Όπως είναι η
αποκλειστικότητα στη λύση της δραχμής. Εντάξει!
Αλλά να νομίζουν ότι έχουν και την αποκλειστικότητα, το
μονοπώλιο της ευαισθησίας στον ανθρώπινο πόνο; Τι νομίζουν; Ότι εμείς
δεν πονάμε; Ότι εμείς δεν πικραινόμαστε;
Να καταλάβουν ότι δεν είναι εκείνοι πιο ευαίσθητοι από μας.
Πιο ανεύθυνοι από εμάς είναι! Γιατί σπρώχνουν τον τόπο σε πολύ
χειρότερες περιπέτειες. Και σε πολύ περισσότερο, αβάστακτο πόνο εάν
θελήσουν και γίνουν αυτά τα οποία λένε…
Το τελευταίο διάστημα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, παλέψαμε για κάτι ακόμη πιο σημαντικό: Να έλθει η Ανάκαμψη πιο κοντά.
Έτσι λοιπόν, αυτά που ψηφίζουμε σήμερα, οδηγούν σε μια νέα προοπτική. Για πρώτη φορά:
* Από τα 31,3 δισεκατομμύρια της αμέσως επόμενης δόσης,
μόνο 3,2 δισεκατομμύρια θα επιστρέψουν στους δανειστές ως
τοκοχρεολύσια. Συνήθως, το μεγαλύτερο μέρος αυτών πήγαινε για
εξυπηρέτηση χρέους. Τώρα μόνο το 10% θα πάει για εξυπηρέτηση χρέους.
Αυτό συμβαίνει για πρώτη φορά…
* Επίσης, άμεσα θα ολοκληρωθεί η ανακεφαλαιοποίηση των
τραπεζών. Δεν θα «σωθούν μόνον τράπεζες», όπως ορισμένοι καταδημαγωγούν.
Θα σωθεί ολόκληρο το τραπεζικό σύστημα, πράγμα που δεν αφορά μόνο τους
«τραπεζίτες». Αφορά και εκατομμύρια καταθέτες, εκατοντάδες χιλιάδες
μικρομεσαίους που περιμένουν για κάποιο δάνειο, για κάποιο κεφάλαιο
κινήσεως στις επιχειρήσεις τους, που σήμερα δεν υπάρχει. Άγονες γραμμές,
τίποτα. Ρευστότητα μηδέν, αυτή είναι η αλήθεια. Κι ο κόσμος το
περιμένει. Και αφορά και πολύ περισσότερους που εργάζονται σε
επιχειρήσεις και κινδυνεύουν να χάσουν τις δουλειές τους, να μείνουν
άνεργοι, επειδή ακριβώς συνεχίζεται η πιστωτική ασφυξία…
Με τη σωτηρία αυτού του τραπεζικού συστήματος θα
απομακρυνθεί η αβεβαιότητα, θα επιστρέψουν οι καταθέσεις, θα υπάρξει
ρευστότητα – το «αίμα της οικονομίας» δηλαδή- κι έτσι θα σωθούν θέσεις
εργασίας και για πρώτη φορά θα δημιουργηθούν και νέες θέσεις στην
επόμενη φάση.
* Το σπουδαιότερο: θα ξεπληρώσουμε μέσα στους επόμενους
μήνες το μεγαλύτερο μέρος και μέσα στην επόμενη χρονιά το σύνολο σχεδόν
των ληξιπρόθεσμων οφειλών του κράτους σε ιδιώτες: επιχειρηματίες, αλλά
και σε απλούς πολίτες. Κι αυτό θα προσδώσει επιπλέον ρευστότητα, θα
ανακουφίσει την αγορά, θα φέρει πιο κοντά την ανάκαμψη.
* Επί πλέον: θα απομακρυνθεί οριστικά η «δραχμοφοβία», ο
φόβος για επιστροφή της Ελλάδας στη δραχμή! Αυτό θα αλλάξει την
ψυχολογία και θα επιτρέψει να υπάρξει στροφή των επενδυτών στην Ελλάδα.
Κάτι που έχει να γίνει πολλά χρόνια…
* Τέλος, και προσέξτε το αυτό: για πρώτη φορά τα χρήματα
που θα μπουν στην οικονομία την επόμενη χρονιά θα είναι περισσότερα από
εκείνα που θα βγουν, από εκείνα που θα αφαιρεθούν από την οικονομία λόγω
λιτότητας! Κι έτσι θα συγκρατηθεί η ύφεση και η άνοδος της ανεργίας. Θα
αντιστρέψουμε την ελεύθερη πτώση των τελευταίων ετών. Αυτό δεν είναι
ευχή ή υπόθεση. Δεν είναι «ΘΑ». Είναι «μετρημένα κουκιά»…
Εξηγούμαι: Την επόμενη χρονιά θα βγουν 9,2 δισεκατομμύρια
λόγω ύφεσης, αλλά θα μπουν, μόνο από την επιστροφή των οφειλών του
δημοσίου, 7 δισεκατομμύρια. Επίσης, θα μπουν τουλάχιστον 3
δισεκατομμύρια, σε πρώτη φάση, σε ρευστότητα από τις
ανακεφαλαιοποιημένες τράπεζες. Ακόμα θα μπουν, από το ΕΣΠΑ, άλλα 5
δισεκατομμύρια. Γιατί η ανακεφαλαίωση των τραπεζών θα επιτρέψει να
ανοίξει η κάνουλα χρηματοδότησης και για τα ΕΣΠΑ και για τα μεγάλα έργα
που έχουν σταματήσει εδώ και δύο χρόνια και για την χρηματοδότηση των
μικρομεσαίων. Αυτά όλα δεν τα «ελπίζουμε» απλά, δεν τα «ευχόμαστε» μόνο,
τα έχουμε προετοιμάσει συστηματικά.
Κι ακόμα, παλεύω προσωπικά – και διαλέγω το σωστό ρήμα:
«παλεύω» – για να πάρουμε άμεσα παραπάνω από τα 31 δισεκατομμύρια! Ώστε
να καλύψουμε όλες τις άλλες υποχρεώσεις μας και να πληρώσουμε κάποιες
πρώτες οφειλές του δημοσίου άμεσα.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Εδώ, στην Ελλάδα συνέβαιναν για χρόνια πράγματα που δεν συμβαίνουν
πουθενά αλλού στον κόσμο! Και μας οδήγησαν στα πρόθυρα της χρεοκοπίας.
Σήμερα τα αλλάζουμε όλα μονομιάς. Κι αυτό- αρέσει, δεν
αρέσει σε ορισμένους- είναι μια πραγματική Επανάσταση: Καταργούμε
προνόμια, ανοίγουμε επαγγέλματα, βρίσκουμε και κόβουμε τεράστιες
σπατάλες. Κυνηγάμε τη φοροδιαφυγή που έχει πάρει διαστάσεις, μοναδικές
στην Ευρώπη. Και τώρα αλλάζουμε το φορολογικό σύστημα, ώστε να αρχίσουν
να πληρώνουν όσοι δεν πλήρωναν ως σήμερα. Και να ελαφρύνουν τα βάρη όσων
πλήρωναν ως τώρα.
Όλα αυτά είναι μια Επανάσταση αληθινή…
Και πέρα απ’ αυτά, από τις ανατροπές που κάνουμε τώρα:
Συγκριτικά πλεονεκτήματα: να τα αξιοποιήσουμε επί τέλους για να βγει η χώρα από το τέλμα.
Επενδύσεις: να έλθουν, για να βρει ο κόσμος δουλειά.
Να τολμήσουμε μετά τη μεγάλη συνταγματική αλλαγή και τις
ανατροπές των θεσμών. Για να γίνει η Ελλάδα σύγχρονη Δημοκρατία, όχι
θερμοκήπιο ακραίων, φυτώριο ημετέρων και Πρυτανείο, όπου σιτίζονται
κομματικοί στρατοί. Αυτό περιμένει ο κόσμος: Κι εδώ θα είναι η
Αναγέννηση της Ελλάδας.
Επανάσταση δεν είναι τα πύρινα συνθήματα και οι άναρθρες
κραυγές. Επανάσταση είναι η ανατροπή όσων κρατούσαν τη χώρα πίσω, η
κατάργηση όσων προνομίων απομυζούσαν τον Εθνικό πλούτο. Επανάσταση είναι
το τέλος της αυθαιρεσίας των ισχυρών. Αυτά όλα θα τελειώσουν σήμερα!
Στο παρελθόν η Ελλάδα δανειζόταν συνέχεια γιατί κατανάλωνε περισσότερα απ’ όσα παρήγαγε.
Εμείς απ’ αυτήν την εξάρτηση προσπαθούμε να απαλλάξουμε τη χώρα.
Άλλοι δεν έχουν πρόγραμμα. Άλλωστε, το ομολογούν, ότι «δεν
είναι έτοιμοι να κυβερνήσουν». Κι όμως, ταυτόχρονα ζητούν εκλογές!
Μόλις τέσσερις μήνες από την προηγούμενη διπλή αναμέτρηση! Τόσο
«σέβονται» την πρόσφατη ετυμηγορία του Ελληνικού λαού…
Κι όμως, ακούσαμε εδώ πέρα κάποιους- και πιστέψτε με,
είμαι από το 1977 βουλευτής αυτά δεν έχουν ακουστεί άλλη φορά- στις πιο
κρίσιμες στιγμές, στις μεγάλες πολώσεις ακούσαμε ύβρεις, προκλήσεις.
Ακούσαμε για «χούντα», για «ολοκληρωτισμό», για «κόλαση».
Την «κόλαση», Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν την
φέρνουν οι διαρθρωτικές αλλαγές που φέρνουμε εμείς. Την φέρνουνε εκείνοι
που έδιωξαν εργοστάσια και επενδύσεις από αυτόν τον τόπο.
Την «κόλαση» την έφεραν όσοι παρέλυαν κάθε μέρα τις πόλεις
εδώ και χρόνια. Την έφεραν όσοι ζητούσαν συνέχεια «παροχές» και προνόμια
που δεν υπάρχουν αλλού στις άλλες αναπτυγμένες χώρες.
Την «κόλαση» τη φέρνει η απώλεια ανταγωνιστικότητας. Για την οποία οι πάντες έχουν τεράστια ευθύνη.
Όσον αφορά τον «ολοκληρωτισμό», εκείνον βέβαια, τον ξέρουν
καλά! Γιατί τον υπερασπίστηκαν επί δεκαετίες. Τον θεωρούσαν «παράδεισο».
Ο παράδεισός κατέρρευσε. Αλλά πολλοί τον νοσταλγούν φαίνεται ακόμα…
Βεβαίως, στον υπαρκτό σοσιαλισμό των ονείρων τους υπήρχαν
«εργασιακά δικαιώματα», όπως τα καταλάβαιναν εκείνοι, όχι όπως εκείνα
που έλεγε προηγουμένως ο Φώτης Κουβέλης. Μόνο που επενδύσεις δεν
υπήρχαν. Επιχειρηματικότητα δεν υπήρχε. Ανταγωνιστικότητα δεν υπήρχε για
να φέρει ευημερία.
Και ας μην το ξεχάσω: Δημοκρατία δεν υπήρχε!
Γι’ αυτό και τα καθεστώτα εκείνα κατέρρευσαν. Και κανείς
από τους λαούς που είχαν την ατυχία να τα ζήσουν δεν θέλουν να τα
θυμούνται.
Η Ελλάδα ήταν για δεκαετίες μια χώρα που από πλευράς
κατανάλωσης βρισκόταν στα Ευρωπαϊκά επίπεδα. Αλλά από πλευράς παραγωγής
έμοιαζε όλο και περισσότερο με τον αλήστου μνήμης υπαρκτό σοσιαλισμό:
κρατισμός, γραφειοκρατία, κομματοκρατία, παράλυση.
Τα ψέματα αυτά τελείωσαν όμως. Αυτό το υβρίδιο, αυτό το αποτυχημένο οικονομικό μοντέλο, δεν αντέχει άλλο.
Εμείς θέλουμε να φύγει η Χώρα μπροστά, να παραμείνει στην
Ευρώπη, να προκόψει μέσα στην Ευρώπη με Ανάπτυξη, με Ανταγωνιστικότητα
και βεβαίως με κοινωνική δικαιοσύνη.
Άλλοι θέλουν να μας πάνε πίσω. Εκεί που δεν θέλει να πάει
κανείς πια: έξω από το ευρώ, στη διεθνή απομόνωση, στην πλήρη
αποκατάσταση των προτύπων τους που κατέρρευσαν παντού στον κόσμο:
κρατισμός, ανελέητη γραφειοκρατία, οικονομία των δελτίων και κοινωνία
της μόνιμης στέρησης.
Μια που το έφερε η κουβέντα, να θυμάστε, φίλες και φίλοι της Αντιπολίτευσης, δύο απλά πράγματα:
– Εμείς θεμελιώσαμε σε αυτόν τον τόπο τη Δημοκρατία, γι’ αυτό δεν παίζουμε με τη Δημοκρατία.
– Κι εμείς βάλαμε την Ελλάδα στην Ευρώπη, γι’ αυτό δεν παίζουμε με την Ευρωπαϊκή προοπτική του τόπου.
Αυτά τα δύο και συνεννοηθήκαμε νομίζω…
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Μπορείτε να κρίνετε όλοι, όπως μπορεί να κρίνει ο Ελληνικός λαός βεβαίως, το έργο μας στις πρώτες 130 μέρες.
Είπαμε ότι θα αποτρέψουμε την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ. Και το κάναμε.
Είπαμε ότι θα δώσουμε έμφαση στην Ανάκαμψη. Κι αυτό κάνουμε
τώρα. Με ένα πρόγραμμα που βάζει- και θα το δείτε τις επόμενες ημέρες-
φρένο στην ύφεση…
Δεν μπορέσαμε ακόμα να πραγματοποιήσουμε άλλες υποσχέσεις
που δώσαμε: Ανακούφιση των χαμηλοσυνταξιούχων, ή τα πολυτεκνικά
επιδόματα. Εδώ, ναι, αναγκαστήκαμε να προχωρήσουμε και σε περικοπές.
Μικρότερες από αυτές που μας ζητήθηκαν αρχικά. Αλλά περικοπές…
Όμως η δέσμευσή μας για ανακούφιση όλων αυτών που
αδικήθηκαν εξακολουθεί να ισχύει στο ακέραιο! Και θα την τηρήσουμε σε
ορίζοντα τετραετίας.
Άλλωστε, η συμφωνία που ψηφίζουμε απόψε περιέχει – για
πρώτη φορά – τη ρήτρα, αν, δηλαδή, τα αποτελέσματα πάνε καλύτερα από
τους στόχους, αυτή την «υπέρβαση» να την αξιοποιήσουμε, στο μεγαλύτερο
μέρος της, για να ανακουφίσουμε αδικίες, για να προστατέψουμε την
κοινωνική συνοχή και για να δώσουμε πρόσθετη ώθηση στην ανάπτυξη.
Κι ακόμα προβλέπεται ότι αυτά τα μέτρα είναι τα τελευταία
επώδυνα μέτρα, δηλαδή τα τελευταία που αφορούν περικοπές μισθών,
συντάξεων και κοινωνικών επιδομάτων. Τα τελευταία. Κι όποια πρόσθετη
διόρθωση χρειαστεί στο μέλλον, θα προκύψει από πάταξη της φοροδιαφυγής
και από μείωση της δημόσιας σπατάλης. Είναι επίσης η πρώτη φορά που
μπαίνει τέτοια ρήτρα στη δανειακή συμφωνία.
Φτάνει, βέβαια, να εφαρμόσουμε τα συμφωνηθέντα και να πιάσουμε τους στόχους.
Κι όλοι παραδέχονται ότι η προσπάθεια που γίνεται σήμερα
δεν έχει προηγούμενο. Ενώ υπάρχουν ήδη και οι πρώτες ενθαρρυντικές
ενδείξεις ότι πιάνουμε τους στόχους:
– Για παράδειγμα, το τελευταίο διάστημα η Ελλάδα ανέβηκε 11
θέσεις στη διεθνή κατάταξη ανταγωνιστικότητας! Ενώ ως πέρσι – και για
πολλά χρόνια – έπεφτε συνεχώς.
– Κι ακόμα τους τελευταίους μήνες, παρά το γεγονός ότι αυτή
η Κυβέρνηση δεν πήρε ούτε ένα ευρώ από δάνειο, καταφέραμε να πιάσουμε
τους στόχους του ελλείμματος και να τους ξεπεράσουμε ακόμα.
– Και τέλος, η επιστροφή των καταθέσεων έχει ήδη αρχίσει!
Πράγμα που επίσης συμβαίνει για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια. Στα τέλη
του 2009 οι καταθέσεις στις τράπεζες ξεπερνούσαν τα 220 δισεκατομμύρια.
Τον περασμένο Ιούνιο είχαν πέσει στα 145 δισεκατομμύρια. Σήμερα έχουν
ανεβαίνουν σταθερά, έχουν ξεπεράσει τα 160 δισεκατομμύρια…
– Και η αξία των Ελληνικών ομολόγων στη διεθνή αγορά, που
είχε υποχωρήσει κατακόρυφα, το τελευταίο διάστημα, για όποιον διαβάζει,
αυξάνεται σταθερά!
Φανταστείτε, λοιπόν, τι θετικός αντίκτυπος θα υπάρξει μετά
την αποψινή ψηφοφορία, όταν επισφραγιστεί αυτή η θετική πορεία με την
ψήφο του Ελληνικού Κοινοβουλίου. Κι όσο πιο μεγάλη στήριξη δώσετε σε
αυτή τη νέα πορεία, τόσο πιο σύντομα θα αλλάξουν τα πράγματα, τόσο πιο
αποστομωτική απάντηση θα πάρουν όσοι εξακολουθούν και ποντάρουν στην
καταστροφή μας. Κι ας βλέπουν ότι χάνουν πλέον το στοίχημα.
Στα χέρια όλων μας επομένως – και του καθενός ξεχωριστά – είναι να τους κάνετε να σωπάσουν για πάντα. Απόψε! Με την ψήφο σας…
Κάποιοι δημαγωγούν για εκείνο ή το άλλο δυσάρεστο μέτρο.
Αλλά μαζί με τα δυσάρεστα μέτρα – που όχι μόνο, όπως
είπα, θα τα αποκαταστήσουμε, αλλά ανοίξαμε και το δρόμο να γίνει αυτό
μόλις βγούμε από τα ελλείμματα – πάρθηκαν και μέτρα που έπρεπε να τα
είχαμε τολμήσει από χρόνια. Και μάλιστα μόνοι μας, χωρίς να μας τα
ζητήσει κανένας:
Όπως, για παράδειγμα, να βάλουμε ένα τέλος στο απίστευτο
πάρτυ με τις δημόσιες προμήθειες, στο όργιο σπατάλης στα δημόσια
νοσοκομεία, στην υγεία γενικότερα, στη σπατάλη των Οργανισμών Τοπικής
Αυτοδιοίκησης, στη σπατάλη των ΔΕΚΟ, στους δημόσιους οργανισμούς που
ξεφύτρωναν σαν τα μανιτάρια και δεν είχαν αντικείμενο, στο πάρτυ με τις
ΜΚΟ, στη σπατάλη με τις υπουργικές λιμουζίνες, σε ειδικές συντάξεις
ακόμα, σε εργατοπατέρες για παράδειγμα.
Όλα αυτά τα κόψαμε! Μαζί με πολλά άλλα ακόμα, που αφορούν
προνόμια του ίδιου του πολιτικού κόσμου. Γιατί πρώτοι εμείς οφείλουμε
να δώσουμε το παράδειγμα. Και δεν μπορούμε να επιβάλλουμε στον λαό
θυσίες, αν δεν είμαστε έτοιμοι πρώτοι εμείς να υποστούμε θυσίες.
Εμείς διαρθρωτικές αλλαγές και κόψιμο σπατάλης τις
στηρίζουμε ακόμα κι από την εποχή που ήμασταν στην Αντιπολίτευση. Ήταν
σωστά, τα στηρίξαμε, τα ψηφίσαμε και τώρα τα εφαρμόζουμε και πάμε πολύ
πιο πέρα.
Όσοι εξακολουθούν και στηρίζουν τέτοιες στρεβλώσεις και τέτοιες σπατάλες, δεν υπερασπίζονται «κεκτημένα δικαιώματα».
Υπερασπίζονται σκανδαλώδη προνόμια!
Που αποτελούν και τις πιο σκανδαλώδεις αδικίες.
– Επί πλέον, το φορολογικό σύστημα αλλάζει και θα αλλάξει
περισσότερο. Οι φορολογικές επιβαρύνσεις αρχίζουν να μειώνονται για
όσους έχουν μισθωτό εισόδημα κάτω από 25 χιλιάδες ευρώ. Η φορολογική
επιβάρυνση των επιχειρήσεων μειώνεται για να στηριχθεί η
ανταγωνιστικότητα, να έλθουν επενδύσεις, να γίνουν νέες θέσεις εργασίας.
Κάνουμε μόνο την αρχή. Μόλις ξεπεράσουμε τα ελλείμματα και
σταθεροποιηθεί η ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας, οι φόροι θα πέσουν
κι άλλο. Αλλά στο απυρόβλητο της φοροδιαφυγής δεν πρόκειται να αφήσουμε
κανένα!
-Και ρωτάω: υπάρχουν πολλοί που δεν πλήρωναν καθόλου φόρους
ή πλήρωναν ελάχιστα, όταν όλοι οι υπόλοιποι στενάζουν. Ναι ή όχι; Τους
φορολογούμε με σχετικά χαμηλό συντελεστή: 26%! Είναι κακό αυτό; Αυτούς
υπερασπίζονται κάποιοι εδώ μέσα;
-Καταργούμε τον κώδικα βιβλίων και στοιχείων, όπως ζητάνε
όλοι οι επαγγελματίες και όλοι οι επιχειρηματίες εδώ και χρόνια. Και
εισάγουμε νέες τεχνολογίες Φορολογικής Απεικόνισης των συναλλαγών. Είναι
κακό αυτό; Θέλουν να διατηρήσουν τον απαρχαιωμένο κώδικα, όσοι
διαμαρτύρονται;
-Επιταχύνουμε το χρόνο και απλουστεύουμε τις διαδικασίες
για την έναρξη μιας επιχείρησης. Να βρει δουλειά ο κόσμος. Γιατί
διαμαρτύρονται κάποιοι; Να επαναφέρουμε την απίστευτη ελληνική
γραφειοκρατία και να διώξουμε ξανά τους επενδυτές;
- Κόψαμε απίστευτες σπατάλες σε συντάξεις-μαϊμού για
πεθαμένους και επιδόματα σε τυφλούς που έβλεπαν πεντακάθαρα. Μήπως
πρέπει να κάνουμε πίσω;
- Βάλαμε μαχαίρι στη σπατάλη της δημόσιας Υγείας. Μιλάμε
για τεράστια ποσά που έτρωγαν οι επιτήδειοι. Μήπως πρέπει να τους
ζητήσουμε και… συγγνώμη από πάνω, που τους έχουμε χαλάσει το πάρτυ;
-Είχαμε τόσους άχρηστους δημόσιους οργανισμούς και ψάχνουμε
λεφτά για τα φάρμακα. Αυτό τελειώνει. Μήπως θέλουν να τους επαναφέρουμε
τους άχρηστους οργανισμούς και να μην υπάρχουν φάρμακα για τον κόσμο,
για τον οποίο δήθεν κόπτεστε;
–Βάζουμε τις τράπεζες να πληρώσουν 555 εκατομμύρια για τα χρήματα που πήραν το 2008. Μήπως και γι’ αυτό διαμαρτύρονται κάποιοι;
Κάποιοι, μην έχοντας τι άλλο να πουν, μας λένε ότι δεν έγινε διαπραγμάτευση:
Πώς φαντάζεστε ότι φτάσαμε ως εδώ; Χωρίς διαπραγμάτευση;
Πρώτα-πρώτα, η κατάσταση που βρήκαμε στις αρχές Ιουλίου,
έδειχνε πολύ μεγαλύτερο χρηματοδοτικό κενό απ’ ό,τι προέβλεπε η
τελευταία δανειακή σύμβαση. 18 δισεκατομμύρια προβλέπονταν ότι θα
λείψουν στα επόμενα τέσσερα χρόνια! Κατεβάσαμε το ποσό στα 13,6
δισεκατομμύρια για τα επόμενα δύο χρόνια. Ενώ ήδη δουλεύουμε με σενάρια
επιμήκυνσης. Κι εξασφαλίσαμε ότι, αν εφαρμόσουμε τα συμφωνηθέντα και
πιάσουμε τους στόχους, δεν θα γίνουν άλλες επώδυνες περικοπές.
Κι όταν εφαρμόσουμε τις διαρθρωτικές αλλαγές και επιτύχουμε
σημαντικές οικονομίες, όπως στα δημόσια νοσοκομεία και στην Τοπική
Αυτοδιοίκηση, τότε θα ξεπεράσουμε τους στόχους και θα μπορέσουμε να
αποκαταστήσουμε αυτές τις αδικίες που πράγματι γίνονται σήμερα…
Για να διορθώσουμε, όμως, τις αδικίες, πρέπει να κάνουμε
αυτό που δεν γινόταν ως τώρα. Να κυνηγήσουμε τη φοροδιαφυγή και το πάρτυ
των τρωκτικών.
Κι αμέσως μετά τις τωρινές ψηφοφορίες θα προχωρήσουμε με
αλλαγές στον «Τειρεσία». Και στη ρύθμιση δανείων, ώστε οι δόσεις να
ανταποκρίνονται στο τωρινό εισόδημα των δανειοληπτών. Στον συμψηφισμό
οφειλών από και προς το Δημόσιο. Και στη μεγάλη φορολογική μεταρρύθμιση.
Τους χαμηλότερους φορολογικούς συντελεστές τους ξεκινήσαμε ήδη για
διάφορες κατηγορίες φορολογουμένων. Θα τους προχωρήσουμε κι άλλο μόλις
το επιτρέψει η εξέλιξη των ελλειμμάτων.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Κάνω έκκληση σε όλους σας, ανεξαιρέτως, να στηρίξετε αυτή την προσπάθεια.
Γνωρίζετε όλοι σας τους κινδύνους που περνάνε χώρες με προβλήματα όπως τα δικά μας.
Η κοινωνική έκρηξη, σε τέτοιες συνθήκες, δεν φέρνει την
«απελευθέρωση» που κάποιοι ονειρεύονται. Φέρνει ανυπολόγιστες
καταστροφές, εσωτερικό σπαραγμό και οι κοινωνίες κάνουν πολλές δεκαετίες
να ξεπεράσουν αυτά τα φαινόμενα. Φέρνει υποδούλωση της χώρας και
λεηλασία του πλούτου της.
Αυτό συνέβη πολλές φορές σε άλλες χώρες.
Δεν πρέπει να το επιτρέψουμε να συμβεί αυτή τη φορά στην Ελλάδα.
Κι είναι δική μας ευθύνη – όλων μας εδώ μέσα – να τα αποτρέψουμε.
Άλλωστε η Βουλή αυτή εκλέχθηκε ακριβώς για να εμποδίσει την
έξοδο της χώρας από το ευρώ, για να δώσει έμφαση στην Ανάπτυξη, για να
ξεπεράσει όλα τα αδιέξοδα που μας έφεραν ως εδώ και για να βγάλει τη
χώρα από την κρίση.
Αυτή ήταν η εντολή του ελληνικού λαού. Σε αυτήν την
ευρύτατη και νωπή νομιμοποίηση στηρίζονται απόψε τα τρία κόμματα που
σχηματίζουν την κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω άλλη μια φορά, τα άλλα δύο κόμματα της
κυβέρνησής μας – το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ – για τη στήριξη που προσέφεραν
σε αυτή την προσπάθεια.
Όπως θέλω να ευχαριστήσω και το κόμμα μου, τη Νέα Δημοκρατία, για τη μεγάλη στήριξη που μας δίνει.
Και πάνω απ’ όλα να ευχαριστήσω τον Ελληνικό λαό που ξέρει, που υπομένει και που περιμένει από μας.
Ξέρω τους δισταγμούς κάποιων. Δεν είναι εύκολο αυτό που κάνουμε.
Γυρίζουμε το καράβι της Ιστορίας. Διαψεύδουμε όλα τα
δυσμενή προγνωστικά για τη χώρα μας. Αντιστρέφουμε μιαν ολέθρια πορεία
που μας πήγε πολύ κοντά στην καταστροφή. Κάνουμε πολλά που κανείς δεν
τόλμησε στην Ελλάδα:
Τρία κόμματα με διαφορετικές καταβολές, ιδεολογίες και
ιστορική πορεία, στηρίζουν μια πρωτοφανή προσπάθεια σωτηρίας της χώρας,
μεταρρύθμισης του πολιτικού της συστήματος και αλλαγής του παραγωγικού
της μοντέλου.
Σίγουρα δεν είναι εύκολα πράγματα αυτά.
Αλλά δεν βρισκόμαστε εδώ για τα εύκολα!
Η Ελλάδα θα βγει από την κρίση και θα πάρει τη μοίρα της στα χέρια της.
Με ανάπτυξη, χωρίς μνημόνια και ύφεση.
Με ανταγωνιστικότητα, χωρίς στρεβλώσεις.
Με αληθινά δικαιώματα για τους πολλούς, όχι με σκανδαλώδη προνόμια για λίγους.
Με ενότητα, όχι με διχασμούς.
Με δημοκρατική σταθερότητα. Όχι με κλυδωνισμούς λαϊκισμού και δημαγωγίας.
Και πάνω απ’ όλα, με Ελευθερία, την αληθινή Ελευθερία που
έχουν όσοι λαοί έχουν αυτοπεποίθηση και δεν χρειάζονται δανεικά και
προστάτες.
Γιατί αυτό είναι το στοίχημα Ελευθερίας και Αξιοπρέπειας
που πρέπει να κερδίσουμε. Να απαλλαγούμε από την ανάγκη των δανεικών,
την των μνημονίων, την ανάγκη να μας βάζουν άλλοι, ξένοι, όρους.
Κι ελεύθερος δεν είναι αυτός που κάνει λεονταρισμούς όταν
είναι δεμένος χειροπόδαρα. Ελεύθερος δεν είναι αυτός που αγνοεί τα δεσμά
του. Αυτός συνήθως πέφτει σε χειρότερα δεσμά…
Ελεύθερος είναι αυτός που λύνει τα δεσμά του. Ή τα κόβει…
Και πετυχαίνοντας το, κερδίζει συμμάχους, αξιοπιστία και αξιοπρέπεια.
Θέλω μιαν Ελλάδα ασφαλή και σεβαστή.
Που θα εμπνέει εμπιστοσύνη.
Που θα κοιτάει μπροστά στη δημιουργία. Όχι πίσω στο διχασμό.
Μιαν Ελλάδα της Ελπίδας, όχι της απόγνωσης…
Μιαν Ελλάδα της επιμονής και του κουράγιου στα δύσκολα.
Και ξέρετε κάτι;
Όταν Ελλάδα επιμένει, θα βγει από την κρίση!
Θα το κερδίσει αυτό το στοίχημα!
Την προσδοκία μιας τέτοιας Ελλάδας,
ζητώ να επισφαγίσουμε όλοι μαζί απόψε! Όλοι μαζί θα το κάνουμε.
Την προσδοκία μιας τέτοιας Ελλάδας, αυτό ζητώ.
Τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο.
Σας ευχαριστώ
