Ομιλία κ.Παναγιώτη Ψωμιάδη στην Κεντρική Επιτροπή της Ν.Δ.

Πόνεσα και έκλαψα όπως πολλές και πολλοί από εσάς τον Κώστα Καραμανλή. Ήλπιζα σήμερα ότι θα σφίξει την καρδιά του και θα πει συνεχίζω μαζί με σας. Γιατί είναι αυτός που εκφράζει καλύτερα από τον οποιονδήποτε στη ΝΔ την ενότητα της παράταξής μας. Κάποιος σύνεδρος μπαίνοντας μου είπε σε ψηφίζω γιατί έχεις μέλλον. Γιατί σε σένα θα στηρίξουμε το μέλλον της παράταξης. Είσαι ο πιο μικρός απ’ όλους. Επειδή έμαθα να λέω καθαρές κουβέντες, σας λέω ότι είμαι ο πιο μεγάλος απ’ όλους! Μου άρεσαν πολλά από αυτά που άκουσα και πολλά από αυτά με κάλυψαν. Όπως ο κ. Σαμαράς, έτσι κι εγώ δεν θα σας κουράσω. Όμως παραξενεύομαι. Αυτά που ακούσαμε τα ωραία γιατί δεν τα εφαρμόσατε ως κυβέρνηση; Ο Καραμανλής έφταιγε; Εμείς οι περισσότεροι φταίγαμε; Καλά είναι τα μεγάλα λόγια, στην πράξη όμως; Εκεί διαφωνούμε. Τιμώ όλες και όλους. Υποκλίνομαι στην μικρή και μεγάλη προσφορά όλων σας, στον τόπο μας. Επιτρέψτε μου, ως φερόμενος υποψήφιος για πολλούς πολιτικούς και δημοσιογράφους αλλά και ως τέταρτος των σωματοφυλάκων, ξεχασμένος όμως όπως ο Ντ’ Αρτανιάν, να καταθέσω τις απόψεις και τις θέσεις μου και να δηλώσω παρών σ’ αυτό τον αγώνα. Είμαι παρών, είμαι πολύ σκληρό καρύδι για να πεθάνω πολιτικά, και θα πέσω κι εγώ πάνω στο νήμα. Τιμώ. Κ. Σιούφα, κι εγώ την υπογραφή μου. Όμως εγώ κλαίω σήμερα. Γιατί όλοι ανήκετε σε κάποιο πρόσωπο και καλά κάνετε. Αλλά μην ξεχνάτε ότι πάνω από τα πρόσωπα είναι η ΝΔ. Πάνω από το καταστατικό είναι οι άνθρωποι. Και το καταστατικό άνθρωποι το φτιάξανε. Μην μένουμε στα στενά όρια. Άκουσα «να μείνουμε σταθεροί στις αρχές και στους θεσμούς». Πόσες φορές καταστρατηγήθηκε το Καταστατικό; Να σας πω ένα παράδειγμα. Η Κοινοβουλευτική Ομάδα έπρεπε να συνεδριάζει τρεις φορές στην Περιφέρεια κάθε χρόνο. Πείτε μου μία φορά που συνεδρίασε. Μην μένουμε λοιπόν στα στενά όρια. Από την αρχή λοιπόν θέτω το ερώτημα: Με ποια διαδικασία θα φτάσουμε στη διαδοχή του Προέδρου μας Κώστα Καραμανλή; Έχοντας γυρισμένη την πλάτη στην κοινωνία; Μήπως πρέπει να ξεφύγουμε από τα στενά κομματικά όρια; Μήπως πρέπει να μην συνεχίσουμε να είμαστε κολλημένοι στο βατήρα και να πάμε σε πιο ανοικτή και πιο δημοκρατική διαδικασία; Θα δυσαρεστηθούν, λένε κάποιοι, τα μέλη μας. Να είμαστε ειλικρινείς. Σήμερα θυμηθήκαμε τα μέλη μας; Γυρίσαμε ποτέ να δούμε την κομματική βάση; Τα μέλη μας; Τα παιδιά μας; Μας φταίει το ΠΑΣΟΚ για τα stage και για τους συμβασιούχους; Ειλικρινείς να είμαστε. Εμείς φταίμε. Τι κάναμε γι’ αυτό το δυναμικό κομμάτι της παράταξής μας; Θα σα πως τι κάναμε. Τους προδώσαμε. Τους κοροϊδέψαμε. Και δυστυχώς πρέπει να σας πω ότι αν πάμε με τη διαδικασία του Καταστατικού τότε μόλις το 1/3 θα έρθουν να ψηφίσουν. Αυτό εισπράττω εγώ. Ο Εθνάρχης Κωνσταντίνος Καραμανλής έλεγε ότι η Νέα Δημοκρατία είναι πολιτική παράταξη που ταυτίζει το έθνος με το λαό. Την πατρίδα με τους ανθρώπους. Την πολιτεία με τους πολίτες της. Τι είναι αυτό που θέλουν ορισμένοι; Να μείνουμε στάσιμοι; Πως θα φανεί ότι θέλουμε να κάνουμε την υπέρβαση; Πως θα έχει μεγαλύτερη αποδοχή από την κοινωνία, το πρόσωπο που θα ηγηθεί αύριο; Γιατί εμένα προσωπικά δεν με απασχολεί ποιο πρόσωπο θα εκλεγεί. Με ενδιαφέρει η ενότητα και πως θα φτάσουμε αύριο στην εξουσία. Θα πρέπει να τολμήσουμε να κάνουμε την ανατροπή, την επανάσταση. Να αφήσουμε τις σκοπιμότητες. Μόνο τότε θα βγούμε πιο δυνατοί. Στο κάτω – κάτω τη νίκη τη δίνουν οι φίλοι και όχι μόνο τα μέλη και πολλές φορές οι φίλοι είναι καλύτεροι από τα αδέρφια. Συνυπογράφω σχεδόν σε όλα ό,τι είπε ο Δ. Αβραμόπουλος όσον αφορά στο άρθρο 4. Κανένα πρόγραμμα, καμία ιδεολογία, καμιά πρόταση –διάβασα και με ικανοποίησαν κάποιες δηλώσεις και προτάσεις του κ. Μεϊμαράκη και του κ. Σπηλιωτόπουλου- δεν έχει σημασία, εάν γυρίσουμε αύριο πάλι την πλάτη στο λαό. Τι να τα κάνω όλα αυτά; Αυτό είναι το πρόβλημά μας. Παρήγαμε έργο και δεν ξέραμε να το προβάλλουμε επικοινωνιακά. Και φυσικά θα πρέπει να μιλήσουμε κάποια στιγμή. Να μην κρύψουμε πάλι κάτω από το χαλί τις διαφωνίες μας, τις προτάσεις μας, γιατί θα τα ξαναβρούμε μπροστά μας, ως μεγαλύτερα προβλήματα. Είμαστε η παράταξη που εδραίωσε τη Δημοκρατία. Δεν έχουμε λοιπόν να φοβηθούμε τίποτε αν αγκαλιάσουμε την κοινωνία. Δεν στέκομαι απέναντι σας για να σφυρίζω αδιάφορα. Μην υποτιμάτε την παρουσία κανενός. Αντίθετα πρέπει να λέμε «Όλοι για έναν και ένας για όλους. Στο τέλος όλοι για την Ελλάδα. Μαζί με τους Έλληνες». Έξι χρόνια γυρίσαμε την πλάτη στον ελληνικό λαό. Θα πρέπει σήμερα να επιστρέψουμε στο λαό, την μόνη πηγή δύναμης στη Δημοκρατία. Μην αποκλείσουμε κανέναν. Για να μπορέσουμε να διαμορφώσουμε μία μεγάλη λαϊκή Κεντροδεξιά που να αγγίζει το κοινωνικό κέντρο και τις φιλελεύθερες δυνάμεις. Να εκλέξουμε αρχηγό από τη ψυχή της κοινωνίας όχι μόνο από κομματικούς μηχανισμούς και κομματικά στεγανά. Αν δεν γίνει αυτό, τότε σημειώστε το: μπαίνουμε σε μια βαθιά κρίση, μας περιμένουν κραδασμοί. Φοβάμαι το αύριο. Μακάρι να διαψευστώ. Πάντοτε μιλούσα καθαρά. Έλεγα τα πράγματα με το όνομά τους, απλά και σταράτα. Μπεσαλίδικα, όπως πολλές και πολλοί από εσάς. Να τα καταλαβαίνει ο κόσμος. Αυτούς που χρειαζόμαστε δίπλα μας. Χωρίς στρογγύλεμα, χωρίς περιτύλιγμα, χωρίς χαμόγελα. Δεν εισακούστηκα. Όμως δεν ήμουν εγώ μέρος του προβλήματος. Μέρος του προβλήματος είναι πολλοί σ’ αυτήν την αίθουσα. Εγώ ήμουν ο γραφικός, κατά πολλούς. Δυστυχώς άλλοι αποδείχθηκαν απυρόβλητοι, άκαπνοι, γραφικοί, ανίκανοι, τραγικοί! Και φέρανε τη ΝΔ σ’ αυτή την κατάσταση. Ας μην κρυβόμαστε επειδή υποστηρίζουμε τον α ή τον β. Για να μην μας ξαναγυρίσει ο ελληνικός λαός την πλάτη, θα πρέπει να βάλουμε τέλος στην αυτοϊκανοποίηση, τέλος στον ηδονισμό της αυτοεπιβεβαίωσης. Ας δώσουμε το μικρόφωνο ανοικτό στους ανώνυμους και τους πολλούς. Όχι στους λίγους. Αν θέλουμε να μείνουμε μέσα σ’ ένα κλειστό κλαμπ, τότε δεν χρειαζόμαστε ορισμένοι σ’ αυτή την αίθουσα, σ’ αυτήν την παράταξη. Τέλος, θέλω να κάνω μια ιδιαίτερη επισήμανση που πιστεύω ότι μας αγγίζει όλους. Όσο μπορούμε περισσότερες κάλπες, κ. Πρόεδρε. Σ’ αυτή την κορυφαία διαδικασία για τη Νέα Δημοκρατία, πρέπει να συμμετέχει και η Ομογένεια. Και στο συνέδριο και στις εκλογές. Να φροντίσει το κόμμα ώστε: Πρώτον, στο Συνέδριο να συμμετέχουν όλοι οι εκπρόσωποι των ομογενειακών οργανώσεων και Δεύτερον, στις εκλογές για την ανάδειξη του Προέδρου μας, να ψηφίσει όλη η Ομογένεια. Όχι μόνο της Ευρώπης αλλά και οι ομογενείς της Αυστραλίας, των Η.Π.Α. και του Καναδά. Δεν πρέπει να υποτιμάμε τις οργανώσεις της Διασποράς, διότι δεν αγωνίζονται μόνο για το κόμμα αλλά και για την Ελλάδα! Τους χρωστάμε δεν μας χρωστάνε τίποτα. Μην συνεχίσουμε να τους περιφρονούμε. Με τι πρόσωπο αύριο, κυρίες και κύριοι βουλευτές και πρώην υπουργοί, θα πάτε να τους συναντήσετε στα μέρη τους; Φίλες και φίλοι, Eίναι πλέον ώρα ευθύνης όλων μας. Είναι ώρα να σπάσουμε τις αλυσίδες, είναι ώρα να πέσουν οι μάσκες, είναι ώρα ΤΩΡΑ να μιλήσουμε στις ψυχές του λαού, των απλών ανθρώπων, των φίλων που μας στηρίζουν. Να αγγίξουμε και πάλι την κοινωνία και ενωμένοι να κάνουμε και πάλι μεγάλη και νικηφόρα τη Νέα Δημοκρατία! Μια Νέα Δημοκρατία με λαϊκή ταυτότητα!